Wielkie rozczarowanie. Dawno, dawno temu oglądałem film pod tym samym tytułem, co książka. Niewiele pamiętam, poza ogólną treścią i tym, że wywarł na mnie wielkie wrażenie. Po latach pomyślałem, że może by tak sięgnąć po pierwowzór. I oto okazało się, co rzadko się przytrafia, że książka po prostu nie umywa się do filmu, że film to arcydzieło a książka to przeciętne czytadło.
Nie będę zbytnio oryginalny, większość zarzutów wobec książki doskonale oddaje recenzja leany. W przypadku filmu głownym motywem jest obrona Murzyna oskarżonego o zgwałcenie białej dziewczyny w małym amerykańskim miasteczku. Sięgając po audiobooka oczekiwałem pełnego napięcia thrillera prawniczego, czegoś na podobieństwo niektórych powieści Grishama. Tymczasem powieść jest nudnawym opisem małomiasteczkowego życia w latach trzydziestych XX wieku na amerykańskiej prowincji. Do tego narratorem jest… ośmioletnia dziewczynka. Ja rozumiem, że zdarzają się wyjątkowo rozgarnięte małe dziewczynki, ale bez przesady. Język, jakim posługuje się bohaterka raz pasuje do jej wieku a raz przypomina język mocno dojrzałej kobiety. Tak mniej więcej przez 1/3 powieści odnosi się wrażenie, że bohaterka relacjonuje wydarzenia niemalże w czasie rzeczywistym. Nic nie wskazuje na to, że są to wspomnienia dorosłej osoby. Tyle, że w takim przypadku nie za bardzo do tej narracji pasuje dogłębny i szczegółowy opis różnych rodzin zamieszkujących miasto. W ten sposób nie zrobiło by tego żadne dziecko. Nawet superinteligentne i poważne. Książkę odsłuchałem z audiobooka w interpretacji Joanny Koroniewskiej. Nie ma nic gorszego niż nieodpowiednia lektorka. Cała książka jest czytana dosłownie na jedno kopyto łagodnym, niemal radosnym tonem. Właśnie tak, jakby zdarzenia relacjonowało dziecko. Fragmenty, gdzie należało by wywołać w czytelniku choćby odrobinę grozy, napięcia nie ma za grosz. Nawet, kiedy czytany jest fragment dziejący się na sali sądowej. Zresztą wątek, który jest eksponowany w filmie i który jest przedstawiany w opisach książki stanowi może ze 20% treści książki i nie odnosi się w ogóle wrażenia, że to wątek główny i kluczowy. Gdyby nie audiobook i gdybym nie znał filmu, lekturę zakończyłby nie dotrwawszy nawet do setnej strony. W sumie to wcale nie jest książka o dyskryminacji rasowej a bardziej o dorastaniu w małym miasteczku, gdzie owa dyskryminacja, czy wręcz segregacja, jest elementem codzienności.
Ważny temat, ale nie odczułem całego tego dramatyzmu podczas „usznej” lektury. Film jak najbardziej godny polecenia, książkę można sobie darować.

Wielkie rozczarowanie. Dawno, dawno temu oglądałem film pod tym samym tytułem, co książka. Niewiele pamiętam, poza ogólną treścią i tym, że wywarł na mnie wielkie wrażenie. Po latach pomyślałem, że może by tak sięgnąć po pierwowzór. I oto okazało się, co rzadko się przytrafia, że książka po prostu nie umywa się do filmu, że film to arcydzieło a książka to przeciętne...