To moja druga książka Krajewskiego i nadal nie mogę się zdecydować czy podoba mi się to, co pisze, czy nie - jakkolwiek specyficznie to brzmi. "Widma..." to z pewnością lepsza powieść niż poprzednia, którą czytałam, czyli "Koniec świata w Breslau", ale nadal w całym tym cyklu brakuje mi zwrotów akcji i de facto zagadek kryminalnych. Niby coś się dzieje, niby mamy intrygę, ale nic tutaj nie jest zawikłane, a rozwiązania nie są w żadnej mierze interesujące. Doceniam także fakt, że Marek Krajewski jest filologiem klasycznym i Eberhard Mock również posługuje się sentencjami łacińskimi niczym rasowy klasycysta, ale kto jest w stanie uwierzyć w znajomość łaciny u na przykład takiego Kurta Smolorza? Nagromadzenie wątków dotyczących starożytności poniekąd irytuje nawet mnie, a rzec muszę, iż sama jestem wielką fanką tamtych czasów i również studentką filologii klasycznej.

Pomimo wszystkich wad oceniam "Widma..." na trzy gwiazdki, bo czyta się to całkiem przyjemnie, aczkolwiek bez większego zaangażowania. Niestety, pan Krajewski nie dorówna Agacie Christie w kryminalnym świecie. Może czas na inne powieści? Wszak pióro ma bardzo zgrabne.

To moja druga książka Krajewskiego i nadal nie mogę się zdecydować czy podoba mi się to, co pisze, czy nie - jakkolwiek specyficznie to brzmi. "Widma..." to z pewnością lepsza powieść niż poprzednia, którą czytałam, czyli "Koniec świata w Breslau", ale nadal w całym tym cyklu brakuje mi zwrotów akcji i de facto zagadek kryminalnych. Niby coś się dzieje, niby mamy intrygę,...