Kiedy przeczytałam w opisie: "meta będzie tam, gdzie padnie przedostatni z nich", to wyobraziłam sobie wycieńczonego zawodnika, lądującego w szpitalu, albo przynajmniej pozostawionego samemu sobie, lub też mogącego się wycofać, a nie to.... Już na starcie wiadomo, co stanie się z pozostałymi 99 zawodnikami. Nie ma opcji, żeby np. 50 doszło do mety. Nawet "Uciekinier" mnie tak nie przeraził jak ta książka. Tam bohater oprócz sprawności fizycznej wykorzystywał spryt, umiejętności dodatkowe...tam istniała szansa, ze może się udać, trzeba tylko ileś tam dni przetrzymać. Oczywiście ryzykujesz własnym życiem, ale TU- jak strzelanie do kaczek.

Cały czas kotłowały się we mnie pytania: po co to wszystko? Jak mogli wziąć udział w czymś takim? Młodzi ludzie... Czytałam w bólach tę opowieść. :( Także, dla mnie ta cała alegoryczna wizja trochę mało przekonująca. "Uciekinier" bardziej mi się podobał pod tym względem.

Co do opisu przeżyć głównych postaci i to jak został ukazany ich dramat, to uważam, że rewelacyjnie to Kingowi wyszło. Czytałam i ubolewałam, baa... rozpaczałam. Zagrał mi na nerwach autor. :/ I za to daję dość wysoką ocenę. Za zakończenie odejmuję jedną gwiazdkę.

Kiedy przeczytałam w opisie: "meta będzie tam, gdzie padnie przedostatni z nich", to wyobraziłam sobie wycieńczonego zawodnika, lądującego w szpitalu, albo przynajmniej pozostawionego samemu sobie, lub też mogącego się wycofać, a nie to.... Już na starcie wiadomo, co stanie się z pozostałymi 99 zawodnikami. Nie ma opcji, żeby np. 50 doszło do mety. Nawet "Uciekinier"...