Przez pierwsze strony książki tonęłam w przydługawych opisach ubrań, ludzi i rzeczy mało istotnych dla fabuły. Gdyby nie te opisy to książka zmniejszyła by swoją objętość o połowę dając nam klarowne spojrzenie na istotne fakty. Sam zarys historii jest dobry jednak autor nie pokazuje nam niektórych wydarzeń co wprowadza lekki zamęt. Na początku dowiadujemy się o śmierci dziewczyny, która jest blisko związana z Kacprem Zawolskim. Po krótkiej rozmowie telefonicznej bohater znajduje ją w parku, zamordowaną. Jak się później okazuje od rozmowy do spotkania mija około piętnastu minut.
"Dotknąłem jeszcze ciepłej dłoni dziewczyny...Dotknąłem jej policzka jak wtedy, na ostatnim spotkaniu. Jej skóra była chłodna, nieprzyjemna."
To jest ten moment, gdy włączyła mi się czerwona lampka. Jednak w dzisiejszych czasach wystarczy 5-10 minut i google żeby sprawdzić takie informacje. Włączyłam forum dotyczące pracy w prosektorium (wiem, ciary) i przeczytałam krótką wymianę zdań informującą o wpływie czynników zewnętrznych itp rzeczach na które się zwraca uwagę przy orzekaniu czasu zgonu. I cytuję "temperatura ciała człowieka spada około 1-1,5 stopnia na godzinę" więc skóra dziewczyny nie mogła być chłodna po zaledwie piętnastu minutach. Nasuwa mi się jedna myśl - niewiarygodność. Wróćmy jednak do pominiętych wydarzeń. W sądzie dowiadujemy się, że Kacper był wplątany w jeszcze dwa wydarzenia o których autor nam nie wspomniał. Po zdarzeniu w parku przenosi nas do domu w którym bohater jak się okazuje ma areszt domowy i bransoletkę na kostce. Następnie o tym co się działo dopiero zdawkowo dostajemy informacje w sądzie. Czuję się trochę zawiedziona, że cały rozwój sytuacji został mi odebrany. Jednak nie to najbardziej mnie denerwowało. Otóż są fragmenty w których autor daje nam tą cząstkową informacje i nagle urywa, ale zostawia coś jeszcze. A:"Miałem z nią do czynienia jeszcze kilka razy, ale o tym później."
B:"... Która przewróci moje życie do góry nogami i sprawi, że nie będę miał czasu na sen. Ale o tym za chwilkę."
Tak kochani czytelnicy. Autor właśnie nam wskazał, że z Panią A bohater będzie miał jeszcze nie raz do czynienia a z Panią B będzie w związku. Istne zabójstwo dla rozwoju sytuacji. Panią B jest Linda, która pomaga Kacprowi w szukaniu poszlak i odpowiedzi. Mamy więc kilkanaście stron na których coś się dzieje i znowu wpadamy w przydługie opisy zmiany kół w samochodzie albo patrzenia na ławkę przy której dziewczyna została zabita. Na szczęście mamy jeszcze Panią B. Linda szybko dochodzi do poprawnych wniosków mimo, że nie ma ku temu żadnych przesłanek, nie mamy dowodów w sprawie, tylko rozważania bohaterów. Na podstawie podpisu osoby przyjmujacej Kacpra do domu dziecka ustalają, że musiało dziać się w tym miejscu coś mrocznego i dziwnego. A gdybania Lindy ukazują nam cześć zakończenia książki. I właśnie dzięki niej sytuacja zaczyna się zmieniać. Dwieście stron długich opisów i nagle druga część książki nabiera trochę dynamiki. Coś się dzieje a serce się raduje. Nie jest to książka w której będziecie rozwiązywać zagadkę razem z bohaterami. Autor nie naprowadza na poprawne wnioski a wręcz zabija nasze kreatywne myślenie przydługimi opisami i nieprawdopodobnymi zdrzeniami czy rozmyśleniami bohaterów. Stajecie się obserwatorem, który zostaje okradzony z części wydarzeń i jest na łasce bohatera. Historii w pierwszej połowie brak dynamiki i ciekawych wydarzeń. W drugiej zaś zakończenie wręcz utwierdza w przekonaniu, że czegoś w książce brakuje.

Przez pierwsze strony książki tonęłam w przydługawych opisach ubrań, ludzi i rzeczy mało istotnych dla fabuły. Gdyby nie te opisy to książka zmniejszyła by swoją objętość o połowę dając nam klarowne spojrzenie na istotne fakty. Sam zarys historii jest dobry jednak autor nie pokazuje nam niektórych wydarzeń co wprowadza lekki zamęt. Na początku dowiadujemy się o śmierci...