Większość esejów powstała prawie i ponad dwadzieścia lat temu, jednak nie straciły one swej aktualności. Autorka zwykle nawiązuje do konkretnych wydarzeń, głównie z rumuńskiej dyktatury, jednak refleksje na temat władzy, totalitaryzmu, wolności, jednostki i narodu są ponadczasowe.

Pisarka wyraźnie rozgranicza pojęcia kraju i państwa. Kraj kojarzy jej się z ojczyzną, miejscem pochodzenia i zamieszkania, korzeniami... Państwo to przede wszystkim system, który podporządkowuje sobie człowieka w wyrafinowany, wynaturzony i okrutny sposób.

Całość napisana jest przystępnie, chociaż język łączy w sobie styl publicystyczny i literacki. Autorka operuje nawet metaforami, ale nie skupia się na formie w przesadny sposób. Może dlatego eseje przemawiają przekonująco do czytelnika, poruszają do głębi, wstrząsają. Taki np. jest tytułowy tekst, demaskujący wszechobecną biedę, zakłamanie i terror pod rządami Ceausescu.

Większość tekstów dotyczy rumuńskiej rzeczywistości, ale jest też w książce sporo refleksji na temat NRD - autorka porównuje dyktatury, wskazując podobieństwa i różnice.
Ostatnie eseje dotyczą wojny w byłej Jugosławii i jej skutków.

Opisywane czasy komuny w Europie nie są dla mnie tylko historią. Pamiętam tamte lata właśnie jako siermiężną, wszechobecną brzydotę, pustki w sklepach, kolejki, lęk, ale również bunt i próbę okiełznania przerażającej rzeczywistości swoistym poczuciem humoru. Może dlatego odebrałam ten zbiór w bardzo osobisty sposób.

Warto po niego sięgnąć, bo o opisywanych zdarzeniach nie powinno się zapominać. Młodsi czytelnicy, którzy znają lata przełomu tylko z kart historii, mają okazję wczuć się w sytuację ludzi żyjących w dyktaturze i poznać mechanizmy rządzące systemem.

To mądra i pouczająca lektura, chociaż autorka nie narzuca się z dydaktyzmem. Nie próbuje pouczać, nie domaga się od czytelnika współczucia nawet wówczas, gdy pisze o osobistych bolesnych doświadczeniach (np. o przesłuchaniach czy nielegalnym usuwaniu ciąży "domowymi" metodami). I to także wielka zaleta tej książki.

Większość esejów powstała prawie i ponad dwadzieścia lat temu, jednak nie straciły one swej aktualności. Autorka zwykle nawiązuje do konkretnych wydarzeń, głównie z rumuńskiej dyktatury, jednak refleksje na temat władzy, totalitaryzmu, wolności, jednostki i narodu są ponadczasowe.

Pisarka wyraźnie rozgranicza pojęcia kraju i państwa. Kraj kojarzy jej się z ojczyzną,...