Kolaże jednej z moich ukochanych noblistek rumuńskiego pochodzenia. W uzasadnieniu nagrody przedstawiono ją jako autorkę, która „łącząc intensywność poezji i szczerość prozy, przedstawia świat wykorzenionych.”

I jej kolaże, obok jej ukochanych przeze mnie esejów, są tego kolejnym dowodem. Znajdziemy tu też skrawek rozmowy z autorką na temat jej procesu twórczego kolaży.

„-Czy są takie słowa, których zawsze szukasz?

-Są słowa, które wycinam zawsze, i takie, których nie wycinam nigdy. W ostatnich latach wielkim tematem, który mnie też zajmuje jest ucieczka. Także dlatego, że w Rumunii ucieczka zawsze była aktualnym tematem. Ilu ludzi uciekło, jak wielu ludzi zmarło podczas ucieczki, nikt nigdy nie badał. Słowo „Flucht” (ucieczka) wycinam zawsze.

W fabryce, w której pracowałam w Rumunii, co parę tygodni ktoś przestawał się pojawiać. Wyjechał, przekroczył granicę, ale nigdzie nie dojechał, prawdopodobnie został zastrzelony na granicy. Nigdy więcej niczego się o tej osobie nie słyszało. Po prostu już jej nie było. Wszystkie te wspomnienia naturalnie wracają, kiedy dziś słucham o uchodźcach z Syrii.”

Kolaże jednej z moich ukochanych noblistek rumuńskiego pochodzenia. W uzasadnieniu nagrody przedstawiono ją jako autorkę, która „łącząc intensywność poezji i szczerość prozy, przedstawia świat wykorzenionych.”

I jej kolaże, obok jej ukochanych przeze mnie esejów, są tego kolejnym dowodem. Znajdziemy tu też skrawek rozmowy z autorką na temat jej procesu twórczego...

Szkoda, że tak krótki wywiad z autorką.

Szkoda, że tak krótki wywiad z autorką.