Przemęczona, pretensjonalna Jane Rizzoli, kontra skalpel i nekrofil.

"Skalpel" może i nie jest powieścią słabą, o nudzie można zapomnieć. Tess Gerritsen uśmierca bohaterów jednego za drugim, jednak czytało mi się tą pozycję źle, daleko jej do lekkości pióra, dajmy na to Camilli Läckberg. Nie czułem też smaku jej zdań, jaki był mi dany u Stiega Larssona.

Nasza pani detektyw Jane Rizzoli, ma ciężkie życie, masę pretensji i często się wkurza. W "Skalpelu" chyba większość osób ma pretensje, wykluczając te postacie które spotykamy martwe, jako ofiary "Chirurga" który uciekł z więzienia, lub nowego oprawcy o pseudonimie "Dominator"

Pani Gerritsen pisze miejscami w sposób niezrozumiały, skrótowość opisów, prowadziła do pomijania pewnych informacji kluczowych w odbiorze przedstawianych scen, w związku z czym, często się gubiłem i czytałem zdania po raz drugi.

Mam wrażenie że mamy tu za dużo trupów, wprawdzie sceny sekcji zwłok były ciekawe, użyto wielu terminów medycznych, ale do czego ma służyć około dziesięciu trupów?

Plusem thrilleru są dobrze wykreowane, ciekawe postacie.

Przemęczona, pretensjonalna Jane Rizzoli, kontra skalpel i nekrofil.

"Skalpel" może i nie jest powieścią słabą, o nudzie można zapomnieć. Tess Gerritsen uśmierca bohaterów jednego za drugim, jednak czytało mi się tą pozycję źle, daleko jej do lekkości pióra, dajmy na to Camilli Läckberg. Nie czułem też smaku jej zdań, jaki był mi dany u Stiega Larssona.

Nasza pani...