Pisanie powieści, której głównym bohaterem i narratorem jest grecki bóg to zapewne ciekawe i jednocześnie trudne doświadczenie. Podziwiam Ricka Riordana, doskonale się spisał.  Nieśmiertelny Apollo za porażkę swojej rodzinki został ukarany. Idealny kozioł ofiarny, teraz będąc przeciętnym nastolatkiem z trądzikiem, bez mocy i mającym jedno kruche życie musi podążać za słowami przepowiedni,żeby wykonać zadanie i wrócić do łask tatusia. Zeus  potrafi karać. Biedny Apollo został upokorzony, jego ego może tego nie znieść, na dodatek jego dzieci przebywające w Obozie są w równym wieku,bądź starsze od ojca.Zabawne. Przez większość powieści  Eksbóg był bardzo irytujący, zwłaszcza gdy krytykował ludzi i ich śmiertelne życie, współczuje nam braku mocy, śmiertelności i życia bez wygód. Za to zazdrości,że jesteśmy pogodzeni z naszą śmiertelnością. Bogów przeraża myśl,że nawet ich boskość może został odebrana. No  cóż, Apollo przyzwyczajaj się do  myśli,że jesteś kolejnym workiem mięsa.
Pierwsza część serii była także denerwujaca pod względem języka jakim posługiwały się  boskie, magiczne istoty, był "luzacki", młodzieżowy,zbyt współczesny.
Całość ratują jednak  greccy herosi,  gdyby nie krótka obecność Percy'ego, pobyt Eksboga w Obozie Herosów i  pomoc Leo pewnie skreśliłabym tę serię, ale sięgnę po drugą część dlatego,że jest w niej Leo i nasz Apollo zaczął dostrzegać coś i kogoś  więcej poza sobą. Jest mi także trochę żal tego boga. Przez ponad 4 tysiące lat żył jako bóg a teraz jest przeciętnym człowiekiem, bez mocy. Godne podziwu jest to,że mimo tak kiepskiej sytuacji jednak nie brak mu odwagi.

Pisanie powieści, której głównym bohaterem i narratorem jest grecki bóg to zapewne ciekawe i jednocześnie trudne doświadczenie. Podziwiam Ricka Riordana, doskonale się spisał.  Nieśmiertelny Apollo za porażkę swojej rodzinki został ukarany. Idealny kozioł ofiarny, teraz będąc przeciętnym nastolatkiem z trądzikiem, bez mocy i mającym jedno kruche życie musi podążać za...