Paul Colize- Długa chwila ciszy.

Książka opowiada w rzeczach ważnych. Opowiada o poszukiwaniu. Główny bohater Stanisław Kervyn poszukuje prawdy. Poszukuje także odpowiedzi na pytanie :dlaczego mój ojciec zginął w zamachu w Kairze na lotnisku w 1954 roku.
Ten egocentryczny , chamowaty seksoholik poszukuje także samego siebie, poszukuje swojego ,, ja ‘’

Można całe życie podążać za odpowiedziami. Można całe życie zmarnować na poszukiwaniu tychże odpowiedzi. Nasz główny bohater balansuje na bardzo cienkiej linie pomiędzy przeszłością, której nie chce zamknąć /dopóki nie otrzyma odpowiedzi / i teraźniejszością z którą sobie nie radzi/ rozbite małżeństwo, problem uzależniania od seksu , złe lub bardzo złe kontakty z synem, synem- osobą , która już tylko jedna , jedyna mu została z bardzo bliskiego grona, z rodziny/ a przyszłością, która nie jawi się bynajmniej w kolorowych barwach. Prawdę mówiąc przyszłość Stanisława Kervyna może nigdy nie nastąpić. Już na zawsze może się ten człowiek zapętlić pomiędzy tym co było , a tym co jest obecnie, chociaż paradoksalnie czas leci do przodu, a on ciągle stoi w jednym miejscu i trzyma karty przeszłości, karty z którymi nie umie i nie może sobie poradzić.

Kiedy rozum śpi budzą się demony. Każdy z nas tak ma. Niemieckie obozy zagłady. Piekło na ziemi. Poszukiwanie sprawiedliwości. Łowcy nazistów. Grupa ,, Kot ‘’ szuka po całym świecie szczurów, chwastów, które trzeba wyrwać ze społeczeństw żeby się nie zagnieździły na nowo, powtórnie. Chwasty nie mogą zapanować nad pięknem kwiatów, kwiatów – ludzi wartościowych , nie mających predyspozycji do mordowania, znęcania się , nie mających manii rządzenia kosztem niszczenia innych. Tylko jak pokazuje życie , to życie nie jest takie proste jak dwa plus dwa równa się cztery, a co jeśli dwa plus dwa równa się pięć ?
W tej książce padło pytanie bardzo ciekawe, jakże potrzebne : Gdzie kończy się sprawiedliwość, a zaczyna zwykła zemsta ? Czymże i jak , kiedy, w jakich okolicznościach różnimy się od swoich oprawców ? Czy oko za oko , ząb za ząb nie oznacza zwykłego śmierć za śmierć , gdzie tu w tym momencie leży sprawiedliwość, mało tego gdzie w tym momencie pokazujemy, że jesteśmy lepsi, że jesteśmy ponad tym wszystkim , ponad tymi bestiami ? Gdzie w tym wszystkim mamy się nie pogubić, nie zatracić samemu. Nie zatracić samego siebie i swoich ideałów . W końcu gdzie jest nasza siła i z czego się ona wywodzi. Czy jesteśmy na tyle silni i mocni, ubogaceni duchowo żeby przebaczyć ? Czy jesteśmy w stanie to zrobić ?

Siła człowieka. Człowiek jest mocny kiedy może pokonać swojego największego wroga czyli swoje gorsze ,, ja ‘’. Walka z samym sobą, tylko wtedy tak naprawdę zwyciężymy kiedy pokonamy kolejny poziom i staniemy na szczycie swoich możliwości duchowych. Człowiek jeżeli przebacza jest niepokonany. Człowiek który przebacza nabiera do tego wszystkiego dystansu. Odgradza się. Pamięta, ale nie przekracza pewnej linii, nie przekracza pewnej niebezpiecznej dla niego granicy, granicy za którą kryje się w zawoalowany sposób przepaść. Stamtąd często nie ma powrotu.
Przebaczając uwalniamy oprawcę od winy, a siebie uwalniamy od demonów przeszłości, które nie pozwalają nam żyć pełnią życia, nie pozwalają nam spać, funkcjonować. Nie chcą nam dać spokoju. Nie chcą zamknąć / nie pozwalają/ przeszłości i nie dają nam iść ku przyszłości.
Przebaczenie to także zmiana sposobu myślenia i postępowania. Wybaczenie nas wyzwoli. Zrzucimy kajdany , które splatają naszą umęczoną, udręczoną duszę. W dniu w którym przebaczysz drugiemu człowiekowi, wybaczysz jemu swoje winy na nowo się narodzisz. Ten dzień będzie tym w którym urodzisz się po raz drugi.
Ja wiem, zdaję sobie z tego sprawę, że nie jest to łatwe. Jest to często arcytrudne. Walka z samym sobą, z myślami, z podszeptami, ale im większa trudność, tym większa radość po tym wszystkim, po wygranej.

W niektórych momentach książki mogą razić czytelnika miłosne, a raczej powiedział bym erotyczne sekscesy głównego bohatera. Owszem mogą i rażą. Ale po zakończeniu książki uświadamiam sobie, że to było wszystko potrzebne po to żeby bardziej zobrazować problemy z jakimi się musiał zmagać Stanisław Kervyn. Seksoholizm. Traumy. Brak rodziny/ często na własne życzenie. Nie umiał się odnaleźć to wszystko zapewne brało się z trudnej przeszłości/ gburowatość, zbytnia pewność siebie na zewnątrz, wewnątrz był zwykły wrak człowieka, który mógłby wzbudzać litość, śmiech, na pewno nie współczucie z tego tylko względu, że Stanisław nie dał się nikomu poznać tak naprawdę szczerze. Za tą maską przez całe życie krył się inny człowiek. Człowiek, który na całe szczęście się odnalazł. Odnalazł również prawdę o ojcu, odnalazł także rodzinę i odkrył nie tylko prawdę o tym wszystkim, ale także odkrył prawdę o samym sobie. Rozpoczął całkiem nowe życie.

Jak Feniks z popiołów odrodzisz się na nowo. Jak Feniks……..z popiołów…..na ich zgliszczach …wstań …..podnieś głowę i ruszaj naprzód, na tych zgliszczach zbudujesz na nowo swoje marzenia. Zbudujesz. Dasz radę. Jesteś wielki. Jesteś człowiekiem. Jesteś najdoskonalszym stworzeniem Boga. Możesz. Wiesz, że możesz.

Siła człowieka. Siła przebaczania. Siła przeszłości. Siła przyszłości. Siła zemsty. Siła pogardy i nienawiści. Siła. O tym wszystkim jest ta książka.

Nota do czytelnika. Zostawicie ją sobie na samym końcu. W przeciwnym razie zepsujecie sobie miłą niespodziankę ;)

Polecam. Książka jest naprawdę bardzo dobra.

Paul Colize- Długa chwila ciszy.

Książka opowiada w rzeczach ważnych. Opowiada o poszukiwaniu. Główny bohater Stanisław Kervyn poszukuje prawdy. Poszukuje także odpowiedzi na pytanie :dlaczego mój ojciec zginął w zamachu w Kairze na lotnisku w 1954 roku.
Ten egocentryczny , chamowaty seksoholik poszukuje także samego siebie, poszukuje swojego ,, ja ‘’

Można całe życie...