Uwielbiam Nohavicę! Tym gorzej dla tej książki, która ma zaszczyt - w polskim podtytule - mienić się biografią barda... Wbrew obietnicom i szumnej zachęcie, bijącym z oprawy książki, niewiele z niej się dowiedziałem o jej bohaterze. Nie znalazłem tu też choćby skromnej próby analizy tekstów, czy skrótowej charakterystyki poszczególnych albumów, nie mówiąc już o choćby namiastce syntezy twórczości. Książka nie cierpi też na nadmiar odautorskich komentarzy, roi się tu natomiast od cytatów i wywiadów, które burzą rytm całości i nie pozwalają czytelnikowi wciągnąć się w opowieść o tym jakże błyskotliwym (przecież) i interesującym twórcy. Autorka jest tu całkowicie nieobecna, ksiażce brak stylu, nie czuć tu "pióra", co jest poważnym niedostatkiem, nie tylko w odniesieniu do beletrystyki. W przypadku biografii aż się prosi o namacalny, autorski dystans, bogactwo opisów i jakiś anegdociarski koloryt. A tutaj schemat i brak polotu. Ostatnie zdania - w zamierzeniu mające podsumować "biografię" - są na poziomie schematycznego wypracowania szkolnego.
Ktoś, kto nie zna tekstów Nohavicy, ani oprawy muzycznej jego piosenek (w moim odczuciu równie ważnej, wbrew deklaracjom barda) nie powinien zaczynać znajomości z nim od tej książki, bo mógłby być narażony na niebezpieczną konkluzję, że bohater, z którym ma do czynienia, to mało ciekawy nudziarz, którego twórczość nie jest warta poznania. Co do tego ostatniego - fani ostrawskiego pieśniarza (także ci polscy) wiedzą, że jest dokładnie odwrotnie.

Uwielbiam Nohavicę! Tym gorzej dla tej książki, która ma zaszczyt - w polskim podtytule - mienić się biografią barda... Wbrew obietnicom i szumnej zachęcie, bijącym z oprawy książki, niewiele z niej się dowiedziałem o jej bohaterze. Nie znalazłem tu też choćby skromnej próby analizy tekstów, czy skrótowej charakterystyki poszczególnych albumów, nie mówiąc już o choćby...