To było moje pierwsze spotkanie z panią Lewycką, zaciekawiła mnie świetna oprawa graficzna i intrygujący opis z tyłu książki. Jednak nie powinnam była oceniać książki po okładce, bo bardzo się zawiodłam.

Na początku byłam zaciekawiona, co może mnie tu spotkać, ale szybko zdałam sobie sprawę, że jednak ta książka mnie nie porwie. Bohaterowie byli aż za mocno stereotypowi, żadnych szarości -albo białe, albo czarne, bez wyjątków. Marta jest bardzo religijna -obrazek Matki Boskiej Częstochowskiej na ścianie w przyczepie, częste modlitwy, zainteresował ją typowy "bad boy" i najbardziej podniecało ją to, że może go sprowadzić na ścieżkę dobra. Jola -wulgarna, lubi dyrygować ludźmi, chce sobie znaleźć mężczyznę, który nie będzie tylko jej oddanym kochankiem, ale również ojcem upośledzonego syna, cały czas trafia na kiepskich kolesi, a kiedy w końcu trafia na kogoś, komu się spodobała (sama nie wiem czemu), to decyduje się zgodzić na jego towarzystwo po chłodnej kalkulacji, czy jej się to opłaca. Wasilij aka Człowiek z mobilfonem chce się tylko wzbogacić i ocenia dziewczyny pod względem czy chce ją dla siebie, by pochwalić się przed kolegami, czy bardziej opłacalne jest sprzedać ją komuś innemu. Emmanuel -chłopiec, a raczej chłoptaś, bez skazy, religijny, zniewieściały, dobry. I ta nieszczęsna para Ukraińców -Irinoczka i Andrij -ona głupia jak but, on.. w sumie go nawet polubiłam, ale wkurzał mnie niemiłosiernie, gdy uganiał się za nią przez pół książki, a potem gdy w końcu ją miał, to się zastanawiał jakby to było z czarnoskórą pięknością. Jeszcze jest Tomasz, ale jedyne charakterystyczne jego cechy to śmierdzące stopy. I to są nasi bohaterowie tej niespełna 400-stronicowej książki.

Oh, zapomniałabym o Psie. Co śmieszniejsze, mamy też myśli Psa, napisane drukowanym pismem, które chyba są najsensowniejsze ze wszystkich przemyśleń bohaterów.

Dzieło pani Lewyckiej jest opisane jako "słodko-gorzka komedia", lecz ja bym to raczej nazwała "tragedią", gdyż książka jest nadzwyczaj nudna, bez szczególnej puenty, nie zaśmiałam się ani razu, też nie płakałam, a refleksji nie miałam żadnej poza tą na temat tego, jak mogłam tak dużo czasu poświęcić na tą książkę.

Jedyną zaletą przeczytania tej pozycji jest chyba moja decyzja, że już nigdy więcej nie pójdę do KFC.

Nie polecam.
_______________________
https://literatela.wordpress.com/2015/09/04/o-trudnym-losie-emigranta-dwa-domki-na-kolkach-m-l/

To było moje pierwsze spotkanie z panią Lewycką, zaciekawiła mnie świetna oprawa graficzna i intrygujący opis z tyłu książki. Jednak nie powinnam była oceniać książki po okładce, bo bardzo się zawiodłam.

Na początku byłam zaciekawiona, co może mnie tu spotkać, ale szybko zdałam sobie sprawę, że jednak ta książka mnie nie porwie. Bohaterowie byli aż za mocno stereotypowi,...