(...) „Incal” to napisana i zilustrowana z rozmachem space opera. Epickie dzieło wielowątkowe i wielopłaszczyznowe. Połączenie awanturniczego s-f z symboliczną opowieścią. Przy głębszej, wielokrotnej lekturze kolejne warstwy znaczeniowe opadają i odsłaniają jądro opowieści.

Akcja skupia na niejakim Johnie DiFoolu, prywatnym detektywie klasy R, który jest mieszkańcem futurystycznego Miasta-Szybu. Detektyw nie jest szlachetną postacią. Ma wyraźne problemy z nadużywaniem alkoholu i uzależnieniem od wirtualnego seksu, jest tchórzliwy i egoistyczny. Nie grzeszy inteligencją. Jednak to w jego ręce przypadkowo wpada tytułowy artefakt, który jest świetlistym przedmiotem obdarzonym świadomością. A może jest inteligentną istotą? DiFool chcąc nie chcąc musi wznieść się ponad własne słabości i chociaż wcale tego nie pragnie - zostać bohaterem. Magiczny Incal jest jedyną szansą na oclenie całego Wszechświata przed rosnącymi siłami ciemności. Bohaterowi w wypełnieniu misji pomagają: ukochana Animah, betonomewa Dippo i groźny zabójca Metabaron oraz kilka innych pobocznych postaci.

W kolejnej warstwie znaczeniowej dzieło Jodorowsky’ego i Mœbiusa jest uniwersalną opowieścią o walce Dobra ze Złem, w tym konkretnym wypadku - Jasności z Ciemnością. Chociaż scenarzysta stara się unikać stricte chrześcijańskich odniesień, w swoich rozważaniach kierując się w stronę mistyki i metafizyki Wschodu, to jednak pewne chrystianistyczne elementy możemy dostrzec. Jest wybraniec, którego ofiarność i oddanie sprawie może ocalić (milcząco: zbawić) wszystkich mieszkańców Wszechświata. Mamy grupę akolitów, którzy nie zawahają się i chętnie poświęcą własne życie, aby tylko protagonista miał szansę wypełnić misję.

Warstwa graficzna jest dziełem Jeana Giraud, który występuje pod pseudonimem Mœbius. Osoby, które znają tego artystę głównie z westernu „Blueberry” będą głęboko zdziwione obcując z „Incalem”. Wizualnie obie produkcje się od siebie diametralnie różnią. W wypadku recenzowanego albumu rysunek jest uproszczony i dużo mniej precyzyjny. Właściwie ciężko znaleźć jakieś podobieństwa, jeśli już to w perfekcyjnej kompozycji planszy.

(...) Jestem przekonany, że istnieje pewna grupa komiksów, które powinny być w ciągłej sprzedaży. Jeśli kiedykolwiek pokusiłbym się o przygotowanie listy tytułów, które każdy wielbiciel „sztuki sekwencyjnej” powinien przeczytać i posiadać w domowych zbiorach, to omawiane dzieło na liście by się znajdowało – i to wysoko.

- - -
cały tekst można przeczytać tu:
https://dybuk.wordpress.com/2016/03/02/incal/

(...) „Incal” to napisana i zilustrowana z rozmachem space opera. Epickie dzieło wielowątkowe i wielopłaszczyznowe. Połączenie awanturniczego s-f z symboliczną opowieścią. Przy głębszej, wielokrotnej lekturze kolejne warstwy znaczeniowe opadają i odsłaniają jądro opowieści.

Akcja skupia na niejakim Johnie DiFoolu, prywatnym detektywie klasy R, który jest mieszkańcem...