Elisa jest bohaterką, gdyż poprowadziła swoich ludzi do zwycięstwa nad przerażającą, ogromną armią. Zatem powinno być oczywiste, że należy się jej miejsce na tronie. Niestety, Elisa nie może czuć się bezpiecznie. Wrogowie przychodzą do niej nawet we śnie – ci z obcych królestw, i ci czający się w komnatach dworu…

Czy uchroni swoje królestwo przed upadkiem ?

Jej przeznaczenie wybrańca nie zostało wypełnione. Elisa musi podążyć krok po kroku, kierując się prastarymi wskazówkami, dawno zapomnianą ścieżką, aby okiełznać moc.

Czy dziewczynie uda się okiełznać moc ?

Początkowo okropnie ciężko było mi się wciągnąć w historię i trudno było mi brnąć przez kolejne kartki. Myślałam ,że książka okaże się kompletną porażką i będę musiała wystawić jej słabą ocenę. Serce mi się krajało na samą myśl. Na szczęście po 100 stronach akcja nabrała dynamizmu i stała się nieprawdopodobnie wciągająca.

Bardzo pozytywnie zaskoczyła mnie zmiana jaka zaszła w Elisie od naszego pierwszego spotkania w ,,Dziewczynie ognia i cierni”. Przeżywa dużo rozterek natury osobistej , ale najbardziej podkreśla brak wprawy w sztuce miłosnej. Bohaterka niestety nie potrafi walczyć o obiekt swoich uczuć i swoje szczęście.

Wydawało mi się, że książka będzie stricte przygodowa , z Bogiem w centrum wszystkiego. Na szczęście autorka postanowiła ubarwić troszeczkę powieść , poznajemy lepiej historię bohaterów drugoplanowych.

Zdarzyły się także fragmenty, które sprawiły, że serce z emocji przestawało bić. Oczy robiły się wielkie , jak u atomówki , a usta same układały się w literkę O ze zdumienia , w związku z tym , co autorka postanowiła zgotować czytelnikowi.

Wątek romantyczny jest tutaj bardziej rozwinięty , niż w poprzedniej części. Dzięki temu mamy niepowtarzalną okazję poznać rozterki miłosne innych bohaterów.

Historia jest przepełniona intrygami oraz siecią kłamstw, która nieustannie się rozrasta. Pokazuje , że życie władcy wcale nie jest usłane różami , jak się może z pozoru wydawać. Pani Carson opisuje niektóre rzeczy bardzo szczegółowo, a inne moim zdaniem, bardziej istotne dla historii , pobieżnie.

Zakończenie książki następuje tak nagle i w szokującym momencie ,że czytelnik nie ma innego wyjścia jak tylko z utęsknieniem wypatrywać następnej części.

Szata graficzna jest po prostu wspaniała i nie mogę oderwać od niej wzroku , a na dodatek idealnie komponuje się z poprzednią. Okładka świetnie oddaje klimat tej powieści ,a kryształ jest pomysłowym nawiązaniem do głównej bohaterki i jej proroctwa. Bardzo podoba mi się pomysł z tłoczonymi literami na okładce. Uwielbiam wodzić po nich palcami , chyba nigdy mi się to nie znudzi...

Cała recenzja na blogu:http://lowczyni-ksiazek.blogspot.com/2015/11/58ponaca-korona-rae-carson.html

Elisa jest bohaterką, gdyż poprowadziła swoich ludzi do zwycięstwa nad przerażającą, ogromną armią. Zatem powinno być oczywiste, że należy się jej miejsce na tronie. Niestety, Elisa nie może czuć się bezpiecznie. Wrogowie przychodzą do niej nawet we śnie – ci z obcych królestw, i ci czający się w komnatach dworu…

Czy uchroni swoje królestwo przed upadkiem ?

Jej...