W porównaniu do "Czerwonego smoka" autor poprawił "swój styl" pisania. Książka jest napisana ciekawiej, lepiej, poprawniej. Szczerze to osobiście mam dwa zarzuty wobec "Milczenia Owiec".

Pierwszym z nich jest postać Clarice Starling. W "Czerwonym Smoku" postać Will'a Graham'a była dziwaczna w porównaniu np. z serialem. Niestety żałuje, że w dalszej części został on zastąpiony Clarice. Nie chodzi mi tutaj o to, że to kobieta, młoda adeptka etc. Po prostu postać Starling jest jedną z takich bohaterek, które mnie denerwują swoją (tu nic po za trywialnym określeniem nie przychodzi mi do głowy) "pierdołowatością". Czytając "Milczenie owiec" nie mogłem sobie wyobrazić jak "bardzo dobrze zapowiadająca się adeptka", mądra, interesująca się psychologią etc. etc. może być tak... głupia. Przejaw jej "przebłysku inteligencji" to był czysty przypadek. Dodatkowo płacz, po chwili szczęście, potem niemoc, nagle nie wiadomo skąd myśl o ślubie patrząc na trupa (serio?), znów płacz, przypływ mocy, osłabienie. Dziw, aż bierze, że Clarice nie wysiadła psychicznie.

Drugim minusem jest to, że akcja rozkręca się i rozkręca, a potem dalej rozkręca, aż dochodzi około 200 strona i w końcu zaczyna być ciekawie. Czytając początek książki można odnieść wrażenie, że trochę pisana była na przymus (bo musi być 400 stron).

Natomiast wielkim plusem, podobnie jak w "Czerwonym smoku", jest profil psychologiczny mordercy. Jak dla mnie coś pięknego. Dało się odczuć "psychozę", fascynację, "dziwność", czarnego charakteru.

Dużo ciekawostek kryminalnych jak i profilów psychologicznych. Więcej w Hannibalu było Hannibala co też podnosi jakość książki. Bardzo spodobał mi się wysublimowany żart Lecter'a odnośnie Billy Rubina (kto przeczyta zrozumie na pewno) i utarciu nim nosa Chiltona, który strasznie denerwuje swoją "bytnością".

Reasumując. Gdyby postać Clarice Starling była ciekawiej i mniej "pierdołowata" stworzona oraz akcja książki budowana tak jak po 200 stronie, to książka podchodziłaby pod arcydzieło (przynajmniej na tamte czasy). Książka lepiej napisana niż "Czerwony Smok" (mniej źle napisanych bezsensownych przejść akcji). Ogólnie bardzo polecam i zachęcam do zapoznania się z jakże dobrze znanym i ponadczasowym "Milczeniem Owiec".

W porównaniu do "Czerwonego smoka" autor poprawił "swój styl" pisania. Książka jest napisana ciekawiej, lepiej, poprawniej. Szczerze to osobiście mam dwa zarzuty wobec "Milczenia Owiec".

Pierwszym z nich jest postać Clarice Starling. W "Czerwonym Smoku" postać Will'a Graham'a była dziwaczna w porównaniu np. z serialem. Niestety żałuje, że w dalszej części został on...