Jest to całkiem nieźle napisana książka, ale skala bałamutnych obietnic wydawcy, m.in. takich, jakoby była to „jedna z najważniejszych powieści końca XX wieku”, woła o pomstę do nieba, a przynajmniej o zredukowanie nieprawdopodobnie wywindowanej oceny na LC.
Mamy oto bohatera, dwudziestoletniego bodaj Richarda, który rozpoczyna studia z dala od swojej prostackiej rodziny, i szczęśliwym trafem dołącza do zamkniętego grona „inteligentnych, ekscentrycznych studentów filologii klasycznej pod wodzą charyzmatycznego wykładowcy” (okładka). Zaskakująco łatwo przybiera tożsamość chłopaka z zamożnego domu i powoli zaprzyjaźnia się z kolegami. Ich życie odmienią dwie rzeczy – fascynacja kulturą starożytnej Grecji i charyzmatyczny wykładowca, profesor Morrow. Ale w to musimy uwierzyć narratorowi na słowo, np. takie: „był cudownym mówcą, magicznym mówcą i żałuję, że nie potrafię lepiej oddać tego, co mówił” – faktycznie, narrator nie potrafi i nawet się nie stara, magicznego Morrowa jest tu jak na lekarstwo. Jeśli ktoś ma nadzieję, że wraz z bohaterami zanurzy się w sposobie myślenia starożytnych Greków, ich przeżywania świata, to też będzie rozczarowany. Kiedy Richard poznaje kolegów, jest już pozamiatane – koledzy już się zanurzyli, a teraz muszą sobie radzić z konsekwencjami. Powieść zaczyna się od morderstwa, a cała reszta to relacja, jak do niego doszło i co z tego wynikło. Nie jest to ani odkrywcze, ani głębokie, ani wstrząsające. Autorka pisze bardzo sprawnie, miejscami dowcipnie, inaczej trudno byłoby przejść przez 600 stron drobiazgowych opisów zachowań bohaterów, a przecież w gruncie rzeczy nawet ich dobrze nie poznajemy. Ktoś tu na przykład kogoś strasznie kocha, ale kto kogo, to jedno z większych zaskoczeń tej powieści – ach, bo wiecie, oni są tak ekscentryczni, że zwykła psychologia zawodzi.
Ogólnie, to nie jest zła powieść, ale złe, bardzo złe jest wmawianie czytelnikowi, że to coś więcej niż powieść rozrywkowa.

Jest to całkiem nieźle napisana książka, ale skala bałamutnych obietnic wydawcy, m.in. takich, jakoby była to „jedna z najważniejszych powieści końca XX wieku”, woła o pomstę do nieba, a przynajmniej o zredukowanie nieprawdopodobnie wywindowanej oceny na LC.
Mamy oto bohatera, dwudziestoletniego bodaj Richarda, który rozpoczyna studia z dala od swojej prostackiej rodziny,...