Dawno nie miałam tak, aby książka wciągnęłam mnie na jeden dzień całkowicie i bez pamięci. Ostatnio chyba przy "Bezmyślna". Przeczytałam ją całą w jeden dzień! Jak zaczęłam to po prostu nie mogłam skończyć. Wszystkie obowiązki poszły na drugi plan, bo ja rozłożyłam się wygodnie na kanapie z książką w ręku i kawą pod ręką.

Książka Estelle Maskame nie jest typowym romansidłem, w którym dwoje ludzi z problemami zakochuje się w sobie bez pamięci. Wszystko tutaj ma w sobie coś nowego, innego, co uzależnia i nie pozwala przestać czytać i czytać. To jest właśnie ten typ książki, który ma w sobie "to coś”, czego szukam w każdej pozycji, po którą sięgam.

Pisana jest prostym językiem, dzięki czemu z przyjemnością się ją czyta. Możemy łatwo zaangażować się w życie bohaterów i w ich kolejne losy oraz wątki. A jest naprawdę, o czym czytać: problemy w relacji z ojcem, brak akceptacji wśród rówieśników, chęć zmiany swojego wyglądu, szantaże, problemy, tajemnice, narkotyki, alkohol i co najważniejsze miłość pomiędzy przyrodnim rodzeństwem. Wszystko to jest tak skomponowane, że nie da się nie przewrócić kolejnej strony. "Czy wspomniałam, ze Cię kocham" ma również tą wspaniałą zaletę, że w piękny sposób pokazuje, że nie liczyć się to, co na zewnątrz, a jedynie wewnątrz. Żeby naprawdę poznać tę drugą osobę trzeba zajrzeć głębiej niż to jak daną osobę widzimy. Jej zachowania i sposób bycia często nie akceptowalny i negowany może być naprawdę jedynie "przykrywką". Może być to sposób odreagowania na własne przeżycia i tak naprawdę druga osoba może być zupełnie inna niż taka, jaką ją widzimy, na co dzień.

Miłość, która rodzi się między Tylerem i Edem, ich zdaniem jest niedopuszczalna, przecież są rodzeństwem. Zupełnie się z tym nie zgadzam i tak naprawdę nie widzę w tym żadnego problemu. Problem mógłby się pojawić, gdyby naprawdę byli ze sobą spokrewnieni, a tak przecież nie jest. Mają innych rodziców, a przez ślub matki Tylera z ojcem Eden stali się jedynie przyrodnim rodzeństwem. Dla nich jest to problem bardzo ważny i wręcz nie do pokonania, co mnie złości, bo tak naprawdę nie robią nic złego. Za każdym razem miałam ochotę odezwać się do nich, wyrwać się i wytłumaczyć, że przecież nie robią nic złego. W żaden sposób nie są spokrewnieni, więc nie popełniają żadnego przestępstwa.

Nie mogłabym się również nie odnieść do okładki, na punkcie, których jestem szczególnie wrażliwa. Okładka jest delikatna i stonowana, przez co miło się na nią patrzy. Na pewno zachęca, aby po nią sięgnąć. Jest połączeniem czterech kadrów, dwóch krajobrazów, młodej rozpromienionej dziewczyny i nieziemsko przystojnego, tajemniczego mężczyzny, którzy jak można się domyśleć są odzwierciedleniem Tylera i Eden. Osobiście gdybym zauważyła ją na półce, czy w internecie to na pewno by mnie zainteresowała i sięgnęłabym po nią, aby dowiedzieć się, co w sobie kryje.

Nie mogłabym przy tej pozycji nie odnieść się także do zakończenia, które muszę przyznać zdenerwowało mnie. Nie takiego zakończenia się spodziewałam. Z całych sił do ostatnich stron pragnęłam by całość skończyła się zupełnie inaczej. Ostatnie strony zaczęłam coraz szybciej czytać, bo bardzo chciałam konkretnego zakończenia. Niestety nie doczekałam się. Nie jest to oczywiście w żaden sposób wadą tej książki, ponieważ zastosowanie takiego zakończenia jest idealnym sposobem do kontynuowania powieści w kolejnych tomach. Zachęca ono tak bardzo by dalej poznać losy Tylera i Eden, że tak bardzo żałuję, że nie mam pod ręka kolejnego tomu. Z ogromną chęcią przeczytałabym dalsze części żeby tylko poznać ich jeszcze bardziej, poczuć to, co się między nimi zrodziło i w końcu uzyskać taki zakończenie, o jakim myślę. Bo takie będzie, prawda?

Książkę bez cienia wątpliwości polecam. To idealna lekka i wciągająca propozycja. Dzięki niej w rewelacyjny sposób możemy z tej szarej i mokrej jesiennej aury przenieść się na słoneczne plaże Kalifornii. Zdecydowanie warto poznać Tylera i Eden oraz przenieść się w ich świat. Autorka Estelle Maskame odwaliła naprawdę kawał dobrej roboty, za co ją podziwiam i chętnie przeczytałabym coś więcej jej autorstwa.

Całość recenzji: http://mojaosobistosc.blogspot.com/2015/10/czy-wspomniaam-ze-cie-kocham-estelle.html

Dawno nie miałam tak, aby książka wciągnęłam mnie na jeden dzień całkowicie i bez pamięci. Ostatnio chyba przy "Bezmyślna". Przeczytałam ją całą w jeden dzień! Jak zaczęłam to po prostu nie mogłam skończyć. Wszystkie obowiązki poszły na drugi plan, bo ja rozłożyłam się wygodnie na kanapie z książką w ręku i kawą pod ręką.

Książka Estelle Maskame nie jest typowym...