Po "Eleganckiego mordercę" sięgnęłam całkiem przypadkowo. Trafił do mojego domu i pomyślałam sobie, że spróbuję zmierzyć się z raczej nietypową dla siebie lekturą. Jestem niesamowicie zadowolona z tej decyzji - aż wyrzucam sobie, że początkowo przekonałam się do tej książki właśnie dlatego, że nie wydawała się za długa.
Autentyczna historia pierwszego polskiego, seryjnego mordercy w czasach PRL-u jest... dziwnie wciągająca. Jak dobry kryminał, tyle że bardziej przekonujący i wstrząsający, jako że czytelnik wciąż ma poczucie, iż to wszystko działo się naprawdę. Postać Władysława Mazurkiewicza nie uchodzi za wyrachowaną czy wypaczoną na tle naszego dzisiejszego społeczeństwa. Może to właśnie ta jego chłodna obojętność jest powodem, dla którego czytelnicy brną w opowieść o nim i chcą poznać motywy jego postępowania, z których on sam chyba nie do końca zdawał sobie sprawę.
Z początku obawiałam się suchych faktów i ogromu dat, które ujęłyby uroku tej historii. Stało się jednak zupełnie inaczej. Cezary Łazarkiewicz w znakomity sposób przybliża realia PRL-owskich czasów. Niby stanowią one tło, ale atmosfera książki przenika czytelnika do szpiku kości, zadziwiając nawet samą mentalnością ludzi.
Autor świetnie przygotował się do spisania tej historii - mnie zdołała przekonać, a nawet zachwycić swoją formą i obrazowym językiem. Sprawia, że czytelnik podchodzi do lektury z dziwną emocjonalnością i mimo wszystko nie potrafi w zupełności potępić mordercy. Naprawdę dobra robota, lektura warta przeczytania.

Po "Eleganckiego mordercę" sięgnęłam całkiem przypadkowo. Trafił do mojego domu i pomyślałam sobie, że spróbuję zmierzyć się z raczej nietypową dla siebie lekturą. Jestem niesamowicie zadowolona z tej decyzji - aż wyrzucam sobie, że początkowo przekonałam się do tej książki właśnie dlatego, że nie wydawała się za długa.
Autentyczna historia pierwszego polskiego, seryjnego...