Drugi tom, dalsze losy Zosi i Władka już w powojennej rzeczywistoŚci.
Pokoleniu moich dziadków takie rozterki były doskonale znane bo jak to na Śląsku "(...) mam niemiecką rodzinę, męża Polaka i teŚciową wdowę po powstańcu Śląskim. Mamy w rodzinach kuzynów, którzy Hitlera traktowali przed wojną jak boga, i takich, którzy pluli na jego podobieństwo. W takim tyglu pozwolić ludziom wypić za dużo wódki, pozwolić im rozmawiać, bawić się wspólnie, to jak posadzić wszystkich na bombie. Nigdy nie wiadomo, kiedy wybuchnie".
W obecnych czasach wszystko się pozacierało, ale fajnie, że Sabina Waszut przywołała dawny klimat tego regionu, problemy powojenne bo o tym mało kto wie.
Często wspominając lata powojenne mówiło się o Kresowiakach ich traumie po zmianie granic, o Ślązakach nie specjalne się opowiadało. Kto np wie, że całe Śląskie dzielnice po wojnie pustoszały bo wywożono górników do pracy w głąb Rosji, ile ich zresztą powróciło...
Poza tym hasła typu..."Sąsiedzi obgadają mnie za brudne okna" doskonale było znane starszemu pokoleniu autuchtonów he he he.
W sumie II częŚć bardziej mi przypadła do gustu niż pierwsza, dla mnie w zdecydowanej częŚci- wspomnień czar.

Drugi tom, dalsze losy Zosi i Władka już w powojennej rzeczywistoŚci.
Pokoleniu moich dziadków takie rozterki były doskonale znane bo jak to na Śląsku "(...) mam niemiecką rodzinę, męża Polaka i teŚciową wdowę po powstańcu Śląskim. Mamy w rodzinach kuzynów, którzy Hitlera traktowali przed wojną jak boga, i takich, którzy pluli na jego podobieństwo. W takim tyglu pozwolić...