-Lukrecjo – czym zasłużyłaś sobie na takie traktowanie? Dlaczego ludzie współcześni Ci, na kartach historii, które przetrwały wieki uwiecznili Twój tak diametralnie zniekształcony portret? Nie rozumiem tego i myślę że Ty także, pomimo tego że od wieków otula Cię ciepły koc zaświatów. Mam nadzieję moja Droga, że tam gdzie jesteś teraz, w końcu znalazłaś sprawiedliwości. Lecz pozwól mi proszę, wstawić się w obronie Twej pamięci i spróbować obalić mit, który utworzyli inni próbując splamić honor oraz zszargać na wieki pamięć o Twym życiu.

Lukrecja Borgia urodziła się w Subiaco (Włochy) 18 kwietnia 1480 roku jako trzecie dziecko pochodzące z nieformalnego związku przyszłego papieża Aleksandra VI, Rodrigo Borgii oraz Vanozzy Cattanei. Z małej dziewczynki wyrosłą na piękną i utalentowaną kobietę. Czy właśnie te przymioty, wzbogacone faktem iż jej ojcem jest sam papież skierowały na nią falę nienawiści, która przez parę wieków utwalała obraz Lukreji jako „największej kurtyzany Rzymu” ? Prześledźmy zatem jej życie i spróbujmy odpowiedzieć sobie sami na pytanie kim była kobieta o której nadal tak wiele się mówi choć od jej śmierci minęło prawie sześć wieków.

W ciągu swojego życia trzykrotnie wychodziła za mąż. Każde małżeństwo było aranżowane przez jej ojca oraz brata i miało swój konkretny cel – korzyści polityczne. A gdzie miejsce na miłość? Niestety, na nią miejsca nie było. Oczywiście ten fakt nie jest zbyt szokujący jak na ówczesne realia, gdzie śluby „wyższych sfer” miały służyć powiększaniu majątków lub przynosić kolejne sojusze. Jednakże, moim zdaniem, przypadek Lukrecji jest szczególny, zapytacie pewnie, dlaczego?
Dlatego że pamiętamy o tej kobiecie i jej życiu do dnia dzisiejszego. Powstało dużo książek, kilka filmów i serial. W dalszym ciągu żyjemy jej życiem tak jak robili to ludzie za jej życia...

Przez wiele lat przypisywano Lukrecji wiele najgorszych cech i wad. „Największa kurtyzana Rzymu” wg Girolano Piruli, oskarżana o kazirodcze stosunki ze swym bratem oraz ojcem. Zrehabilitowana dopiero kilkaset lat później, przez ten czas funkcjonowała w masowej wyobraźni jako uosobienie największej rozpusty oraz upadku moralnego kobiety.

- Lukrecjo, patrząc na Twój portret skupiam się na Twych oczach. Jak wiele łez musiało z nich wypłynąć gdy raz po raz stawałaś się marionetką w rękach ludzi, których najbardziej kochałaś? Kiedy już wydawało się że musnęłaś ustami szczęścia, zaraz zostawało Ci to brutalnie odbierane. Podziwiam Cię, ponieważ miałaś siłę się za każdym razem podnosić i walczyć o siebie i swoje szczęście. Ludzie oceniali Cię źle, ponieważ widzieli Cię w rękach wielu kochanków. Lecz czy za szukanie miłości można kogoś tak srogo osądzać? Wiemy przecież, że w czasach w których żyłaś nie były to szokujące praktyki. Mówiąc dobitnie, każdy kogoś „tam na boku miał” ...

Jedna z najciekawszych kobiecych postaci historycznych, żyjąca u schyłku średniowiecza przechodzącego w dobę świetlanego renesansu – kobieta z krwi i kości, której życie inspiruje ludzi do dnia dzisiejszego.

- A teraz spij Kochana ... Pamiętamy o tym, kim naprawdę byłaś.

Dziś skończyłam czytać książkę Dario Fo - Córka papieża. Polecam gorącą tą pozycję, ponieważ sprawi Wam wiele przyjemności czytanie jej. Ciekawa historia opisana bajecznie wręcz prosty językiem potrafi oczarować. W dodatku jest na prawdę świetnie wydana, sama przyjemność trzymać ja w rękach :)

-Lukrecjo – czym zasłużyłaś sobie na takie traktowanie? Dlaczego ludzie współcześni Ci, na kartach historii, które przetrwały wieki uwiecznili Twój tak diametralnie zniekształcony portret? Nie rozumiem tego i myślę że Ty także, pomimo tego że od wieków otula Cię ciepły koc zaświatów. Mam nadzieję moja Droga, że tam gdzie jesteś teraz, w końcu znalazłaś sprawiedliwości....