Jaka fajna książka!

Zaczyna się dość banalnie - młody doktorant na początku lat 80. leci do Moskwy celem habilitacji. Tutaj (Instytut Geochemii i Chemii Analitycznej Akademii Nauk ZSRR im. Władimira Wernadskiego) bada meteoryty i próbki gruntu księżycowego. Wkrótce odkrywa tajną próbkę tajemniczego pyłu z Księżyca, wynik radzieckiego załogowego lotu na Księżyc, który był tak zdumiewający i sprzeczny z prawami nauki, że wszelkie informacje o nim utajniono. Kosmonauci zaś nie wrócili na Ziemię i ślad po nich zaginął. Badanie próbki skończyło się zimną fuzją, a "naukowa bezpieka" zabezpieczyła pozostałości eksperymentu, aparaturę i opis. Dalej robi się coraz ciekawiej i bardziej niezwykle, chociaż do faktycznego wyjaśnienia zagadki tzw. meteorytu tunguskiego jednak nie dochodzi (może w kolejnych tomach? - bo mam nadzieję, że trzeci nie będzie ostatni...). Chociaż jestem zwolennikiem spojlerów, nic dalej nie powiem. Zastanawiam się natomiast, czy autor czytywał amerykańską pulpę z lat 30. i 40. Bo jeden z końcowych, kluczowych fragmentów książki zawiera opis jakby żywcem wyjęty z utworów tamtych lat i niezwykle kojarzy mi się z twórczością sf Clarka Ashtona Smitha (przede wszystkim!), Jacka Williamsona, Raya Cummingsa, Edmonda Hamiltona. Przyznaję, dla mnie takie tropy są wręcz fascynujące.

Z początku trudno się przyzwyczaić do nieco nieporadnego, metodycznie drobiazgowego stylu - zupełnie jakby naukowiec opisywał jakieś doświadczenie naukowe. Ale radziecka rzeczywistość i praca, środowisko naukowe są na tyle zajmująco pokazane, iż czyta się książkę z przyjemnością (szczegółowe opisy eksperymentów, bardzo hard - także!), a kiedy zaczynają się dziać dziwne rzeczy, napięcie rośnie, a styl staje się gładszy. Przyznaję, nie ma tu jakiejś wyszukanej fabuły, konstrukcja utworu jest dość prosta, może nie jest to dzieło wiekopomne, ale właśnie takich utworów w polskiej sf cholernie mi brakuje. Pozornie operujących skromnymi środkami, jednak erudycyjnie i zajmująco napisanych, sięgających do korzeni gatunku. Pulpowa sf amerykańska miała ogromne zalety, a co lepsi jej przedstawiciele posiadali niezwykle barwną wyobraźnię i potrafili przykuć uwagę czytelnika za pomocą niewyszukanych zabiegów, a rozrywkę zapewniali przednią. I tak też jest w niniejszym przypadku.

Jaka fajna książka!

Zaczyna się dość banalnie - młody doktorant na początku lat 80. leci do Moskwy celem habilitacji. Tutaj (Instytut Geochemii i Chemii Analitycznej Akademii Nauk ZSRR im. Władimira Wernadskiego) bada meteoryty i próbki gruntu księżycowego. Wkrótce odkrywa tajną próbkę tajemniczego pyłu z Księżyca, wynik radzieckiego załogowego lotu na Księżyc, który był...