Pojedynek Batmana że Strachem na Wróble, w którym niewiele się dzieje, a fabuła sprawia wrażenie nie do końca rozwiniętej. Całościowo historia biexo rozczarowuje. Na plus ciekawie przedstawiona geneza Scarecrowa.

Pojedynek Batmana że Strachem na Wróble, w którym niewiele się dzieje, a fabuła sprawia wrażenie nie do końca rozwiniętej. Całościowo historia biexo rozczarowuje. Na plus ciekawie przedstawiona geneza Scarecrowa.

Bardzo dobrze się to czyta, drugi tom jeszcze lepszy.

Bardzo dobrze się to czyta, drugi tom jeszcze lepszy.

Posiada sporo głupich rozwiązań fabularnych. Miałam wrażenie, że rysownikowi przyszły do głowy pomysły na różne pozy bohaterów i wstawiał je bez względu na logiczne uzasadnienie. Nie wszystko jest zrozumiałe, a samo zakończenie, biorąc pod uwagę na jakiego geniusza kreował się Strach, idiotyczne. Można to było zrobić lepiej.

Posiada sporo głupich rozwiązań fabularnych. Miałam wrażenie, że rysownikowi przyszły do głowy pomysły na różne pozy bohaterów i wstawiał je bez względu na logiczne uzasadnienie. Nie wszystko jest zrozumiałe, a samo zakończenie, biorąc pod uwagę na jakiego geniusza kreował się Strach, idiotyczne. Można to było zrobić lepiej.

(...) W „Spirali przemocy” głównym antagonistą Mrocznego Rycerza jest doktor Jonathan Crane, czyli Stracha na Wróble, który poświęca czas i środki na doskonalenie swojej toksyny, wywołującej paniczne napady strachu. Do eksperymentów używa dzieci, które porywa z ulic i placów zabaw Gotham, przez jakiś czas je przetrzymuje, a gdy nie są mu potrzebne, to pozwala im odejść. Odnajdują się skrzywione, przestraszone, zamknięte w sobie i całkowicie wyprane z emocji. Batman i komisarz Gordon zrobią wszystko, aby oszczędzić złych doświadczeń kolejnej młodej osobie, dlatego ruszają śladem Crane’a.

Zawiązanie i zakończenie akcji, a także sposób prowadzania śledztwa nie odbiega od schematów wypracowanych przez dziesięciolecia w opowieściach o najsłynniejszym detektywie w pelerynie. Jednak Hurwitz dokłada swoją małą, a zarazem ciekawą, cegiełkę do nowej mitologii. Udało mu się pogłębić psychologiczny obraz bohaterów, nie tylko dwóch głównych antagonistów, ale ze swoimi demonami (strachu) muszą się także zmierzyć: aktualna partnerka Bruce’a Wayne’a (pianistka pochodząca z Ukrainy) czy grający młodocianego twardziela Damian Wayne, któremu niby wszystko zwisa, ale nagle zaczyna się martwić o ojca.

Zaimponowała mi próba ujęcia młodego Jonathana i panicza Bruce’a w kontekście tego samego doświadczenia - strachu zaznanego w dzieciństwie, który determinował zarówno podejmowane działania, jaki i odpowiedzi na pytania: Kim chcesz być, jak dorośniesz? Co na to powiedziałby twój ojciec?

Za oprawę graficzną odpowiada David Finch, który jest artystą dość znanym i cenionym. Niestety, nie potrafię znieść jego obrazu Batmana-mięśniaka. Finch lubi pokazywać swoich bohaterów w efekciarskich, ale i kuriozalnych pozach, w których łamane są prawa perspektywy, a wierność anatomiczna nie gra dużej roli. Na pierwszy rzut oka plansze wyglądają dobrze, ale jest to głównie zasługa osób, które nakładały tusz i kolory, odpowiednio: Richarda Frienda i Sonii Oback. To oni stoją za mrocznym i przerażającym klimatem tej opowieści...

- - -
cały tekst można przeczytać tu:
https://dybuk.wordpress.com/2016/07/12/batman-mroczny-rycerz-2-spirala-przemocy/

(...) W „Spirali przemocy” głównym antagonistą Mrocznego Rycerza jest doktor Jonathan Crane, czyli Stracha na Wróble, który poświęca czas i środki na doskonalenie swojej toksyny, wywołującej paniczne napady strachu. Do eksperymentów używa dzieci, które porywa z ulic i placów zabaw Gotham, przez jakiś czas je przetrzymuje, a gdy nie są mu potrzebne, to pozwala im odejść....

Tom drugi serii "Batman - Mroczny Rycerz" to niespodziewany skok jakościowy w stosunku do bardzo słabego poprzednika. Oddanie scenariusza w ręce Gregga Hurwitza wyszło Gackowi na dobre a rysunki Fincha zyskały, gdy mógł skupić się tylko na nich.
Tom skupia się na postaci Stracha na Wróble, który porywa małe dzieci i przetrzymuje je w zamknięciu przez pewien czas, przekraczając bariery strachu. Crane jest fajnie przedstawiony, autor konfrontuje jego dzieciństwo z młodością Wayne'a, co sprawia że historia jest przedstawiona na dwóch płaszczyznach czasowych.
Niestety scenarzysta stosuje kilka idiotycznych zagrywek (Batman odwiedza uratowaną z traumy dziewczynkę w środku nocy, w pełnym przebraniu - prawdopodobnie współpracował ze swoim przeciwnikiem i sprawdzał wytrzymałość ofiary) ale nie wpływa to negatywnie na przyjemność czytania.
Tom całościowo mi się podobał i liczę na dalszy wzrost poziomu w zbiorze pt. "Szalony".

Tom drugi serii "Batman - Mroczny Rycerz" to niespodziewany skok jakościowy w stosunku do bardzo słabego poprzednika. Oddanie scenariusza w ręce Gregga Hurwitza wyszło Gackowi na dobre a rysunki Fincha zyskały, gdy mógł skupić się tylko na nich.
Tom skupia się na postaci Stracha na Wróble, który porywa małe dzieci i przetrzymuje je w zamknięciu przez pewien czas,...

po "Cmentarnej szychcie" ten tomik, z całkiem spójną - chociaż niezbyt skomplikowaną historią jest wręcz odświeżający... całkiem niezły komiks z tego wyszedł...

po "Cmentarnej szychcie" ten tomik, z całkiem spójną - chociaż niezbyt skomplikowaną historią jest wręcz odświeżający... całkiem niezły komiks z tego wyszedł...

3/10 – SŁABA

W Gotham ktoś porywa dzieci i dokonuje na nich eksperymentów, których celem jest wywołanie bezgranicznego przerażenia. Aby zapobiec kolejnym uprowadzeniom, Batman musi zdemaskować porywacza mającego obsesję na punkcie strachu. Mroczny Rycerz szybko odkrywa, że za całym tym zamieszaniem może stać jedynie Scarecrow. Teraz musi jak najprędzej wytropić kryjówkę szaleńca, by powstrzymać go, zanim ten opracuje nową, jeszcze bardziej niebezpieczną toksynę strachu.

Niniejszy komiks to całkiem głupiutka i totalnie naiwna próba przedstawienia genezy jednego z największych wrogów Batmana – Scarecrowa. Z jego kart miałem się dowiedzieć co takiego się wydarzyło, że Jonathan Crane przywdział łaszki stracha na wróble i stał się złoczyńcą. Przedstawiona historia wydała mi się jednak absolutnie niewiarygodna i co gorsza okrutnie pretensjonalna. Komiks ten okazał się pełną dziur logicznych i marnych rozwiązań fabularną płycizną, w której to tylko w sobie wiadomy sposób scenarzysta Gregg Hurwitz utopił całkiem spory przecież potencjał. Nieznośne efekciarstwo wypełniające niemal każdą stronę tego albumu miesza się z idiotycznymi pomysłami, przy których zwyczajnie opadają wszystkie możliwe członki. Jak inaczej można zinterpretować scenę, w której to okutany w to swoje mroczne nietoperze wdzianko Batman wdziera się przez okno do pomieszczenia, gdzie przebywa dziewczynka, która była porwana przez psychopatę eksperymentującego na niej w kwestii strachu? Serio? Można być aż tak krótkowzrocznym debilem? Niestety Gacek zachowuje się dziwnie nie tylko ten jeden raz. To w jaki sposób uznawany za genialnego detektywa i świetnego stratega bohater próbuje dostać się do kryjówki psychopaty, wzbudził we mnie jedynie ironiczny uśmieszek politowania. Ogólnie rzecz biorąc Hurwitz często posługuje się tyleż widowiskowymi co niedorzecznymi chwytami, czego znakomitym przykładem jest banalny i mocno przekombinowany finał tej historii. Pod względem graficznym album ten prezentuje się równie marnie. Jednym z powodów jest na pewno fakt, że nie trawię rysunków Davida Fincha. Gruba kreska, twarze kompletnie bez wyrazu i zbyt dużo plam czerni wynikających głównie z nieumiejętnego korzystania z efektu światłocienia powodują, że ilustracje prezentują się raczej mizernie. Inna sprawa, że ostateczny efekt prac Fincha został zniweczony przez słabą pracę inkera oraz wyjątkowo kiepskie kolory.

Mając na uwadze lichy pierwszy tom serii „Mroczny Rycerz”, nie spodziewałem się też niczego dobrego po jej drugiej odsłonie. Nie mogę więc stwierdzić, że spotkało mnie jakieś wielkie rozczarowanie. „Spirala przemocy” to prostu nudny, tandetny i szpetny album, z którego najlepsze wrażenie robią zawarte w nim dwa dodatkowe krótkie epizody. Nie polecam.

3/10 – SŁABA

W Gotham ktoś porywa dzieci i dokonuje na nich eksperymentów, których celem jest wywołanie bezgranicznego przerażenia. Aby zapobiec kolejnym uprowadzeniom, Batman musi zdemaskować porywacza mającego obsesję na punkcie strachu. Mroczny Rycerz szybko odkrywa, że za całym tym zamieszaniem może stać jedynie Scarecrow. Teraz musi jak najprędzej wytropić kryjówkę...