Po lekturze "wytępić to całe bydło" koniecznie musiałem sięgnąć po "jądro ciemności". Kilkanaście lat temu, a może nawet już ponad dwadzieścia trzymałem już w rękach "jądro ciemności". Jednak niewiele zapamiętałem z tej książki no i chyba wtedy ta książka nie zrobiła na mnie większego wrażenia.



Jednak Lidqvist spowodował, że koniecznie musiałem sięgnąć po książkę Konrada Korzeniowskiego, bo tak brzmi prawdziwe nazwisko naszego rodaka który pisał w języku angielskim i który jako emigrant osiadł na Wielkiej Brytanii.



Myśle ze na "Jądro Ciemnosci" można patrzeć z różnych perspektyw. Postanowiłem trochę szerzej patrzeć na tą książkę. I to tez ma wpływ na moją wysoką ocenę. Trochę dało mi to do myślenia, że Szwed piszący o zbrodniach nowoczesnej zachodniej cywilizacji buduje swoje tezy na myślach przytoczonych przez Korzeniowskiego w "Jądrze Ciemności".



Oceniajac, dokonując refleksji nad "jądrem ciemności" postanowiłem zrobić krok lub nawet kilka kroków do tyłu i poszerzyć trochę perspektywę oceny. Bo wydaje mi się ze ta książka wymaga oceny w szerszej perspektywie.



Grzebiąc w internecie i szukając informacji o autorze natrafiłem na kilka ciekawych faktów z życia autora. Imię autora "Conrad" nie jest przypadkowe. Rodzice autora, wywodzący się ze szlachty, wykształceni, mocno zaangażowani w walkę powstańczą przeciwko zaborcy rosyjskiemu byli również pod mocnym wpływem patriotycznej twórczości Mickiewicza. Nazwali swoje dziecko na wzór bohatera dramatu Mickiewicza pt. "Konrad Wallenrod".



Konrad jednak szybko został sierotą, jego rodzice zapłacili życiem za swoją czynną walkę z "Moskalem". Konrad wychowywany był przez wujka, jednak w dość młodym wieku, mając zaledwie 17 lat opuścił dom i tułał się po Europie a następnie świecie gdzie przez kilkanaście lat służył w marynarce brytyjskiej.



Doświadczenia z dzieciństwa które nauczyły Konrada tego jak ohydna jest tyrania oraz późniejsze doświadczenia z podróży po świecie wywarły na niego wielkie piętno oraz przede wszystkim sprawiły iż Konrad stał się wrażliwy na patologie XIX wiecznego świata. Trochę ostrożnie pisze o tych patologiach w "jądrze ciemności" raczej pozostawia w szufladzie szabelkę butnego polskiego szlachcica i przywdziewa elegancki frak brytyjskiego dżentelmena. Którym zresztą się stał na stare lata.





Conrad do tego stopnia zasymilował się z kulturą i językiem angielskim że jego książki w tym "Jądro Ciemności" pełne są angielskiego żargonu marynarskiego. Jego warsztat językowy jest na swój sposób niesamowity. Kolejnym niesamowitym faktem dla mnie jest ze "jądro ciemności" zostało zaklasyfikowane do kanonu 100 najważniejszych powieści anglojęzycznych wszech czasów. Dla nas ważne są powiedzmy "Dziady" czy "Pan Tadeusz" Mickiewicza, dla literaturoznawców angielskich ważnym dziełem jest "jądro ciemności".



"Jądro ciemności" doczekało się również ekranizacji. I właśnie ta ekranizacja odbiła swoje piętno również w Polsce podczas stanu wojennego. Nie wspomnę tego jak ważnym dziełem jest ten film dla kinematografii i pop-kultury amerykańskiej. Kultowe zdjęcie ze stanu wojennego na którym widzimy czołg stojący przed warszawskim kinem Moskwa na którego fasadzie wisi wielki transparent "czas apokalipsy" wbił się w naszą świadomość dość mocno i ci co znają stan wojenny jedynie ze zdjęć nieświadomie również dostają dawkę twórczości Conrada.



Jądro Ciemności może pisane jest językiem archaicznym, mało dostępnym dla współczesnego odbiorcy, jednak jeśli się weźmie poprawkę i szerzej spojrzy na tą książkę to, przynajmniej w moim odczuciu, trudno jest mi nie docenić wyjątkowości tej książki. Tym bardziej w anno domini 2017 gdzie rządzący tym światem mocno pasują do profilu Kurtza, gdzie nadal mamy do czynienia z rabunkową gospodarką człowieka ta książka wydaje się być jak najbardziej na czasie. I co najbardziej dziś mnie przeraża; postać o profilu Kurtza jest nadal pozytywnym wzorem i do naśladowania i obiektem sympatii. Przerażajace, ale mocno ponadczasowe.

Po lekturze "wytępić to całe bydło" koniecznie musiałem sięgnąć po "jądro ciemności". Kilkanaście lat temu, a może nawet już ponad dwadzieścia trzymałem już w rękach "jądro ciemności". Jednak niewiele zapamiętałem z tej książki no i chyba wtedy ta książka nie zrobiła na mnie większego wrażenia.



Jednak Lidqvist spowodował, że koniecznie musiałem sięgnąć po książkę...