Cieszę się, że coraz częściej sięgam po książki polskich autorów. Teraz wiem, ile tak naprawdę straciłam, nie czytając ich. Udaje mi się trafiać na perełki, ale spotkałam się też z książkami, które niekoniecznie trafiły w mój gust. Ze szczególną przyjemnością podchodzę do debiutów polskich autorów, ponieważ nigdy nie wiadomo, co nas tak naprawdę czeka. Niektóre z nich są fantastyczne, ciekawe i intrygujące, a inne wręcz przeciwnie.
Kłamstwo powtórzone sto razy staje się prawdą.
"Eperu" to pierwsza część cyklu "Wędrowcy". Świat w książce jest niby zwyczajny, ale jednak coś nas do niego mimo wszystko przyciąga. Bohaterowie są wykreowani w ciekawy sposób, ale jednak nie są postaciami aż za nadto oryginalnymi. Oprócz Leo. Leo jest postacią zdecydowanie oryginalną, która zawładnęła moim sercem. W zasadzie nigdy nie spotkałam się z tak wykreowanym bohaterem, ale to tylko plus dla książki. Leo Black należy do plemienia wędrowców spod znaku Eperu. Co to znaczy? Wędrują opuszczając swoje ciała, odradzają się, ale pozostają ludźmi. Trochę to zawiłe, ale po przeczytaniu książki stanie się to dla was jasne jak słońce. Całość jaka historia bardzo mi się spodobała, chociaż w niektórych momentach za dużo było schematów. To jednak nie wpłynęło na moją opinię o książce Pani Docher.

Pomiędzy Leo a Anią rodzi się gorące uczucie, ale zbyt szybko to następuje. Wydaję mi się, że autorka chciała bardziej skupić się na tytułowym Eperu i dlatego wyszło, jak wyszło. Spotykają się przypadkiem, a Leo widzi w Ani swoją dawną miłość z dawnych lat (nie, Leo nie jest wampirem). Nie byłam w stanie polubić postaci Ani, jednak zdecydowanie polubiłam jej przyjaciółkę Wiktorię.
Najtrudniej jest uciec przed samym sobą. Choćbyś nie wiem jak szybko biegła, i tak w najlepszym wypadku zobaczysz własne plecy.
Książka albo otrzymuje pochlebne opinie, albo wręcz przeciwnie. Chyba nigdy nie spotkałam się z opinią "pomiędzy." Nie potrafię dokładnie sprecyzować, co w tej książce mi się nie spodobało, ponieważ były to naprawdę malutkie mankamenty. Całą historię czyta się lekko, wszystko jest opisane plastycznym, ciekawym językiem. Nie mogę zarzucić "Eperu", że jest nudne. Książka niesamowicie wciąga czytelnika w swój świat i pochłania go do cna.

"Eperu" to także niesamowita książka o miłości, o trwałym uczuciu, które łączy dwie zupełnie różne osoby, ale także o samej przyjaźni, która może stać się dla człowieka oparciem w trudnych chwilach. Przyjaciele są naszymi opiekunami, czuwają nad nami i są gotowi poświęcić za nas życie. Uważam, że książka Pani Augusty Docher jest zdecydowanie jednym z lepszych polskich debiutów, jakie miałam okazję czytać. Całość jest historią niebanalną, pomysł z wędrowcami jest oryginalny i ciekawy. Mimo kilku mankamentów całość skradła moje serce i z niecierpliwością będę czekała na kolejny tom tego cyklu.
***
97books.blogspot.com.

Cieszę się, że coraz częściej sięgam po książki polskich autorów. Teraz wiem, ile tak naprawdę straciłam, nie czytając ich. Udaje mi się trafiać na perełki, ale spotkałam się też z książkami, które niekoniecznie trafiły w mój gust. Ze szczególną przyjemnością podchodzę do debiutów polskich autorów, ponieważ nigdy nie wiadomo, co nas tak naprawdę czeka. Niektóre z nich są...