Anne Frank była zwyczajną nastolatką, mającą podobne problemy jak i jej rówieśniczki - chłopcy, szkoła, konflikty z rodzeństwem i rodzicami. Niestety jej rodzina została zmuszona do ukrywania się, a dzięki jej pamiętnikowi możemy zobaczyć jak wyglądało takie życie "od środka", z perspektywy młodej, pełnej energii dziewczyny, odciętej od świata.

Duża część tego dziennika to przemyślenia Anne na temat relacji ukrywających się osób i jej własnych uczuć. Nie jest zaskoczeniem, że dziewczynka w takim wieku bywa bezkompromisowa i nawet złośliwa w swoich zapiskach.
To jeden z takich fragmentów, który mi najbardziej utkwił w pamięci:
"Jestem w takim stanie, że wszystko mi jedno, czy zostanę zamordowana, czy będę żyć. Świat będzie się kręcić dalej i beze mnie, a ja i tak nie mogę się przecież przeciwstawiać wydarzeniom."

W pierwszej chwili pomyślałam: "dziewczyno, o czym ty mówisz?! Jak może być ci wszystko jedno czy przeżyjesz?". Jest to jednak dziennik pisany pod wpływem emocji, podejrzewam, że gdyby Anne przeżyła wojnę i miała możliwość przeczytania swoich zapisków po latach, zareagowałaby podobnie na tak lekkomyślnie napisane słowa. Niestety, Anne Frank nie miała takiej szansy.
Nie wystawiam oceny, bo nie wiem pod jakim kątem miałabym oceniać czyjeś tak intymne zapiski.
Czytając ten dziennik zżyłam się w pewien sposób z wszystkimi mieszkańcami Oficyny, więc ich dalsze losy były dla mnie bardzo smutne. Aż nie do uwierzenia, że coś takiego mogło spotkać zwyczajnych ludzi, o których jest ta opowieść.

Anne Frank była zwyczajną nastolatką, mającą podobne problemy jak i jej rówieśniczki - chłopcy, szkoła, konflikty z rodzeństwem i rodzicami. Niestety jej rodzina została zmuszona do ukrywania się, a dzięki jej pamiętnikowi możemy zobaczyć jak wyglądało takie życie "od środka", z perspektywy młodej, pełnej energii dziewczyny, odciętej od świata.

Duża część tego dziennika...