Trzy poprzednie książki tej autorki podobały mi się bardziej. Tę jednak też oceniam dobrze, chociaż ktoś szukający w niej emocji typowych dla powieści kryminalnych może poczuć się zawiedziony.
No ale to jest właśnie cała Ninni Schulman - rzeczywiście jej wątki kryminalne nie powalają oryginalnością, są za to bardzo mocno osadzone w szwedzkiej rzeczywistości, którą pisarka pokazuje w sposób bezkompromisowy. W jej książkach zza pogodnego obrazu super opiekuńczego państwa wyłania się bezmiar wszelkiego rodzaju patologii.
W "Naszej słodkiej tajemnicy" powraca po raz tysięczny problem wykorzystywania seksualnego i przemocy w rodzinie. Dużą sztuką jest opowiedzenie w interesujący sposób o historiach opisanych już wcześniej wielokrotnie i właśnie Ninni Schulman potrafi to jak mało kto.
Nie jest to może najlepsza książka tej autorki, ale jej styl literacki i język, jakim się posługuje, zdecydowanie mi odpowiada, dlatego i tak przeczytałem ją z przyjemnością.
To pozycja wyłącznie dla tych, którzy przeczytali i polubili trzy poprzednie części, pozostali pogubią się w gąszczu nazwisk i wątków rozpoczętych wcześniej.

Trzy poprzednie książki tej autorki podobały mi się bardziej. Tę jednak też oceniam dobrze, chociaż ktoś szukający w niej emocji typowych dla powieści kryminalnych może poczuć się zawiedziony.
No ale to jest właśnie cała Ninni Schulman - rzeczywiście jej wątki kryminalne nie powalają oryginalnością, są za to bardzo mocno osadzone w szwedzkiej rzeczywistości, którą pisarka...