Tym razem mamy do czynienia z historią Dylana – który wraca z misji z Afganistanu – i jego sąsiadki, Riley, której ostatni rok był najcięższy w jej życiu. Oboje zmagają się z potwornymi przeżyciami… ale czy to, że mają siebie, wystarczy…?


Szczerze, na początku miałam nadzieję, że częścią tej historii będzie Heidi, że to z nią będzie Dylan. Ale w miarę czytania jednak stawało się jasne, że to Riley idealnie do niego pasuje. Choć na początku wszystko działo się między nami trochę za szybko… to jednak nie mogłam oderwać się od tej historii. Choć w kilku momentach wręcz złamała mi serce.
I inne postacie… Dave jest cudowny. Nadal uwielbiam pijaną Lucy. Jake nadal jest Panem Idealnym. I wszystkie osoby z serii, choć po wielu przejściach, znalazły swoje szczęście.
Dziwię się, że seria, która zaczęła się dość słabo – przynajmniej dla mnie, bo pierwsza część aż tak mi się nie spodobała – skończyła się taką cudowną historią. Zdecydowanie ją polecam.


"-Gówniany z ciebie kłamca.
-Nieprawda.
-Okej, panie *nie grałem w kosza w domu, to duch babci zbił jej urnę!*" :D


„Nie ma uczucia większego niż strach.
Żadnego bólu większego od rozpaczy.
Żadnego dźwięku głośniejszego od ciszy.”

Tym razem mamy do czynienia z historią Dylana – który wraca z misji z Afganistanu – i jego sąsiadki, Riley, której ostatni rok był najcięższy w jej życiu. Oboje zmagają się z potwornymi przeżyciami… ale czy to, że mają siebie, wystarczy…?


Szczerze, na początku miałam nadzieję, że częścią tej historii będzie Heidi, że to z nią będzie Dylan. Ale w miarę czytania jednak...