Bang, bang, pozostało tylko echo. Ale to echo zemsty ma destrukcyjne działanie przez długi czas. Elizabeth Archer pozostała sama. Pochowała męża, pożegnała brata i zrozpaczona po stracie Declana wyjeżdża do Szkocji, do miejsca wspomnień, gdzie mogła prowadzić z nim szczęśliwe życie, gdyby zaniechała zemsty i przyjęła jego propozycję. Z sentymentem jeździ pod rezydencję Declana, aż pewnego dnia własnym oczom nie wierzy. Niestety, zdruzgotane uczucie nie tak łatwo naprawić, od miłości blisko do nienawiści i właśnie na to zasłużyła sobie Elizabeth. Większość książki jest zdominowana przez próby naprawienia tych relacji, choć poznajemy również nowe fakty z przeszłości Elizabeth i powiązania jej ojca z ojcem Declana. Pod koniec książki robi się naprawdę gorąco i niebezpiecznie. Wreszcie Elizabeth pokazuje swoje pazurki, bo przez większość książki doprowadzała do pasji swoimi załamaniami nerwowymi i samookaleczaniem się. No i jak zawsze sprawdza się stwierdzenie, że czasem potrzeba niezłego wstrząsu, żeby miłość zdominowała nienawiść.
Końcówka książki pozostawia otwarty wątek, szkoda, że na trzecią część trzeba będzie trochę poczekać...

Bang, bang, pozostało tylko echo. Ale to echo zemsty ma destrukcyjne działanie przez długi czas. Elizabeth Archer pozostała sama. Pochowała męża, pożegnała brata i zrozpaczona po stracie Declana wyjeżdża do Szkocji, do miejsca wspomnień, gdzie mogła prowadzić z nim szczęśliwe życie, gdyby zaniechała zemsty i przyjęła jego propozycję. Z sentymentem jeździ pod rezydencję...