Doskonała książka, wprowadza dzieci w zawiłe tematy ludzkiej psychiki. Wszystko wzruszający sposób z dozą humoru. Polecam.

Doskonała książka, wprowadza dzieci w zawiłe tematy ludzkiej psychiki. Wszystko wzruszający sposób z dozą humoru. Polecam.

bardzo fajna książka i z poczuciem humoru

bardzo fajna książka i z poczuciem humoru

Jak wygląda "normalny" człowiek? Czy osoba niepełnosprawna jest "normalna"? I czy potrafi decydować o sobie? A może, tak jak w przypadku ryb i dzieci, nie powinna mieć nic do gadania?
"Różowe środy albo podróż z ciotką Huldą" porusza ważne tematy dla dzieci, dorosłych i młodzieży: normalności, akceptacji, wolności i decydowania o sobie.
Sara czuje się wyobcowana w szkole; czuje, że nie jest taka jak inne dziewczynki, ponieważ nie pasjonuje się kucykami i często woli spędzać sama czas. W domu też nie może czuć się sobą. Zapracowany ojciec nie uczestniczy w życiu Sary, a równie zapracowana matka uważa, że wie najlepiej co dobre dla jej dziecka. Sara nie chce grać tenisa, ale matka nie pozwala jej na odmowę: "Najpierw spróbuj. - przerwała jej matka. - Powiedziałam trenerowi, że przyjdziesz w przyszłym tygodniu. O trzeciej. Zaraz po szkole." Sara wie, że kłótnia z matką nie ma sensu. Co gorsza, zajęcia odbywają się w środy, kiedy to Sara odwiedza ciotkę Huldę...
Ciotka Hulda jest siostrą mamy Sary. Jest ona upośledzona umysłowo i mieszka we wspólnym domu wraz z innymi osobami potrzebującymi opieki i opiekunami. Ciotka Hulda pracuje w fabryce, uwielbia kolor różowy i jest niezwykle otwarta na świat i nieznane. Spotkania z Sarą co środę były dla niej bardzo ważne. W pierwszą środę, w którą Sara jej nie odwiedziła, Hulda wyszła z domu i długo nie wracała. Potem dostała ataku. Matka Sary nie zauważyła, że Hulda poczuła się gorzej, ponieważ nie mogła spotkać się z Sarą. Uznała, że należy przenieść Huldę do innego, bardziej rygorystycznego domu, w którym będzie miała lepszą opiekę. Matka Sary nie widzi, że chce w ten sposób pozbawić wolności siostrę, że nie chce jej pozwolić na samodzielność i dokonywanie własnych wyborów.
I Sara i Hulda nie potrafią przeciwstawić się matce Sary. Czy pozwolą się stłamsić? Czy pozwolą, by ktoś inny decydował za nie co jest dla nich dobre? I czy matka Sary jest zła? A może tylko zagubiona i nieszczęśliwa?

Jak wygląda "normalny" człowiek? Czy osoba niepełnosprawna jest "normalna"? I czy potrafi decydować o sobie? A może, tak jak w przypadku ryb i dzieci, nie powinna mieć nic do gadania?
"Różowe środy albo podróż z ciotką Huldą" porusza ważne tematy dla dzieci, dorosłych i młodzieży: normalności, akceptacji, wolności i decydowania o sobie.
Sara czuje się wyobcowana w szkole;...

Dość długo musiałam namawiać córkę na wspólną lekturę "Różowych śród..." Sylvii Heinlein.
Może to tytuł książki, może sterta nowych gier, spowodowały, że długo nie dała się skusić.
Ale wieczorem po zerknięciu na pełny tytuł trzymanej przeze mnie książki ("Różowe środy albo podróż z ciotką Huldą")
- córka znalazła trochę czasu, by usiąść przy mnie i posłuchać.
A potem.. słuchała tak pięknie i nie chciała przerywać, że za jednym zamachem przeczytałam jej prawie pół książki.

Kolejne pół z niecierpliwością i prawdziwą przyjemnością przeczytałyśmy następnego dnia.
A potem... pojawiły się pytania. I o to między innymi przy wspólnym czytaniu chodzi! :-)

W książce występują: Sara, matka Sary, ojciec Sary, ciotka Hulda i inni.
Zwróćcie uwagę: ani matka, ani ojciec nie mają tu imion...
Sara nienawidzi rodziców, ale nigdy nie krzyczy - nie umie.
Uwielbia za to ciotkę Huldę, z którą zwykła spędzać środowe popołudnia.
Ciotka jest upośledzona umysłowo, ale poświęca Sarze mnóstwo uwagi, rozmawia z nią i słucha.

Kiedy matka Sary zauważa, że ta woli towarzystwo ciotki od rówieśniczek, sprawy się komplikują.
Treningi tenisa wyznaczone na środy zaburzają rytm spotkań z ciotką Huldą.
Planowana modowa sesja zdjęciowa nie cieszy, a planowana przeprowadzka ciotki przeraża.
Ale z matką się nie dyskutuje! A ojciec jest wiecznie zajęty lub rozmawia przez telefon...

Co było dalej?
Nie zdradzę!
Powiem tylko, że Sara niczego nie planowała, wszystko stało się spontanicznie
i trochę za sprawą... pewnego anioła i wodopoju dzikich zwierząt ;-)
A co z tego wynikło, sprawdźcie sami.
Ostrzegam tylko: lektura bardzo wciągająca!
Jeśli akurat przygotowujecie wigilijną kolację*** albo sylwestrową imprezę, to
nie otwierajcie "Różowych śród..."!



https://bajdocja.blogspot.com/2016/12/rozowe-srody.html

Dość długo musiałam namawiać córkę na wspólną lekturę "Różowych śród..." Sylvii Heinlein.
Może to tytuł książki, może sterta nowych gier, spowodowały, że długo nie dała się skusić.
Ale wieczorem po zerknięciu na pełny tytuł trzymanej przeze mnie książki ("Różowe środy albo podróż z ciotką Huldą")
- córka znalazła trochę czasu, by usiąść przy mnie i posłuchać.
A potem.....

Bardzo lubię Wydawnictwo Dwie Siostry.
Nie chodzi tutaj o piękne ilustracje, ale o książki które poruszają trudne tematy. "Pasztety do boju" to tylko przedsmak.
Pokochałam Sarę od pierwszych stron książki. Chyba każdy z nas przechodził czas, gdzie nie potrafił się gdzieś przystosować :)
Sarę nie bawią koleżanki pochłonięte jazdą konną. Lubi się od czasu do czasu pobawić, ale największą radość sprawia jej ciocia Hulda.
Odnoszę wrażenie że rodzice naszej bohaterki, chcieliby mieć szablonowe dziecko. Sara powinna się bawić z dziewczynkami a nie przesiadywać w domu dla upośledzonych umysłowo ludzi.
Kiedy rodzice naszej bohaterki postanawiają przeprowadzić Huldę, Sara postanawia działać. Pewnego ranka uciekają pociągiem do byłej pielęgniarki. Cała przygoda jest zwariowana, szalona ale przepełniona przyjaźnią i miłością. POLECAM

Bardzo lubię Wydawnictwo Dwie Siostry.
Nie chodzi tutaj o piękne ilustracje, ale o książki które poruszają trudne tematy. "Pasztety do boju" to tylko przedsmak.
Pokochałam Sarę od pierwszych stron książki. Chyba każdy z nas przechodził czas, gdzie nie potrafił się gdzieś przystosować :)
Sarę nie bawią koleżanki pochłonięte jazdą konną. Lubi się od czasu do czasu pobawić,...

Opowieść o więzi dziewczynki ze swoja niepełnosprawną intelektualnie ciotką. Doskonała książka , zwłaszcza dla tych , którzy boją się takich osób, wstydzą się ich lub nie wiedzą jak je traktować. Historia ,która obnaża ludzkie słabości ale jednocześnie pokazuje co to godność i szacunek oraz daje wiarę w ludzi.

Opowieść o więzi dziewczynki ze swoja niepełnosprawną intelektualnie ciotką. Doskonała książka , zwłaszcza dla tych , którzy boją się takich osób, wstydzą się ich lub nie wiedzą jak je traktować. Historia ,która obnaża ludzkie słabości ale jednocześnie pokazuje co to godność i szacunek oraz daje wiarę w ludzi.

polecam!

polecam!