Myślę, że większość z nas pamięta ten głośny film z 1983 roku, w którym James L. Brooks mistrzowską ręką poprowadził plejadę gwiazd, co zaowocowało 11 nominacjami do Oscara oraz 5 statuetkami m.in: dla najlepszego filmu, najlepszej aktorki pierwszoplanowej (Shirley McLaine) i najlepszego aktora drugoplanowego (Jack Nicholson). Niewiele osób jednak wie, że ten melodramat komediowy o trudnym związku matki z córką oraz niełatwej miłości dwojga ludzi w średnim wieku został stworzony na podstawie najsłynniejszej powieści Larry'ego McMurtry'ego. "Czułe słówka" otwierają w Wydawnictwie Prószyńskim i S-ka "Kultową serię filmową", czyli nową serię książek, które stały się inspiracją dla uznawanych dziś za kultowe adaptacji filmowych.

- Czułość można wyrażać różnie -

Wcześnie owdowiała energiczna Aurora samodzielnie wychowała Emmę, starając się jednocześnie utrzymać ją w zależności emocjonalnej. Jednak córka wyrywa się spod kurateli nadopiekuńczej matki, wychodzi za mąż, rodzi dzieci, samodzielnie zmaga się z życiem, a potem śmiertelną chorobą…

Nieczęsto się zdarza, aby film przyćmił książkę, jednak przypadku "Czułych słówek" doszło do wyjątku. Ta powieść to jedna z tych historii, które oprócz kilkudziesięciu stron w zasadzie w niczym nie przypominają adaptacji filmowej. Nic nie poradzę jednak na to, że czytając, miałam przed oczami fenomenalną Shirley Maclaine jako Aurorę ;)

McMurtry jest jednym z niewielu piszących mężczyzn, którzy w tak przekonujący sposób potrafią pisać z kobiecej perspektywy - jego Aurora jest zdecydowanie jedną z najlepszych postaci jakie kiedykolwiek nakreślono w książkach. Generalnie cała książka jest złożonym studium postaci Aurory. To kobieta niezależna, kapryśna i soczyście egoistyczna. Wdowa mającą kilku zalotników, która czerpie niesamowitą przyjemność z flirtów mimo wszystko nie chcąc zostać usidloną. Dusza towarzystwa, która celowo bierze udział w życiu innych, by po prostu czuć się potrzebną. Owszem, postać Aurory początkowo wzbudza niechęć, potem jednak McMurtry obdarza ją coraz większą liczbą ludzkich cech i choć Aurora Greenway lubi (ba! uwielbia) rządzić, to wciąż mimo swoich wad, ponad wszystko stara się być jak najlepszą matką dla swojej córki. Nadal co prawda pozostaje kobietą upartą i zapatrzoną w siebie, ale potrafi kochać w sposób zdrowy: docenia drobne i większe przyjemności, potrafi się nimi dzielić i co najważniejsze - nie uznaje, że wiek dojrzały skazuje ją na rolę staruszki-dewotki. Jak łatwo się domyśleć, przy Aurorze wypadają blado młodsze postaci tej książki: najpierw jej córka Emma, a później dzieci Emmy i wnuki Aurory.

Larry McMurtry jest wirtuozem słowa. Jego dialogi i opisy są tak plastyczne i tak prawdziwe, że czytając czujesz jakbyś się przenosiła do tamtego świata. Dodatkowo autor przemyca we wnętrzu tej książki wiele zabawnych sytuacji, uroku i lekkości, a także - co lubię najbardziej - ironicznego humoru. Cięte riposty Aurory oraz opisy starań jej zalotników dodają tej książce polotu i energii. Nie rozumiem jednak dlaczego wraz z nadejściem końca książki fabuła przełącza się na punkt widzenia Emmy. Być może chodzi tutaj o teorię rodzicielstwa i zależność pomiędzy tym co wynosi się z domu i co do nas w pewnym okresie życia po prostu wraca. Tyle tylko, że Emma nie powtarza błędów swojej matki...

Podsumowując: książka początkowo przypomina średniej klasy komedię obyczajową, a kończy się już jak klasyczny melodramat, zachwycając subtelnością i wnikliwością obserwacji, a zarazem niezwykłą równowagą między śmiechem a wzruszeniem. To niewiarygodne jak wielką siłę tej książce daje dialog, dialog, który jest jednym z najlepszych jakie spotkałam w literaturze.

"Czułe słówka" to opowieść o relacjach i konfliktach pomiędzy niepokorną, dorastającą córką a egoistyczną, starzejącą się matką. Może trochę słabsza od filmu, może trochę mniej płaczliwa, jednak to wciąż słodko-gorzka historia o kobietach, które walcząc ze sobą, nie potrafią bez siebie żyć. Intrygująca powieść o nas samych, którą warto przeczytać i to nie tylko dla charyzmatycznej postaci Aurory.

Źródło recenzji: http://recenzjeami.blogspot.com/2015/08/czue-sowka-larry-mcmurtry.html

Myślę, że większość z nas pamięta ten głośny film z 1983 roku, w którym James L. Brooks mistrzowską ręką poprowadził plejadę gwiazd, co zaowocowało 11 nominacjami do Oscara oraz 5 statuetkami m.in: dla najlepszego filmu, najlepszej aktorki pierwszoplanowej (Shirley McLaine) i najlepszego aktora drugoplanowego (Jack Nicholson). Niewiele osób jednak wie, że ten melodramat...