W przeciwieństwie do poprzedniej opinii nie oceniłbym, aż tak surowo monografii Bolesława II Mazowieckiego. Autorka dosyć dobrze przedstawia życiorys władcy, pomimo ubogości źródeł. Czytelnik, który chce co nieco dowiedzieć się o księciu, ma to podane w przystępny sposób i nie umrze z nudów czytając w nieskończoność o analizie nadań kościelnych. Co do wniosków nie mi oceniać, czy są autorki, czy innych historyków, ale stosuje przypisy do opinii innych. Być może w danym temacie nie nasuwają się już nowe i wszystko w świetle aktualnych źródeł zostało już powiedziane.

W przeciwieństwie do poprzedniej opinii nie oceniłbym, aż tak surowo monografii Bolesława II Mazowieckiego. Autorka dosyć dobrze przedstawia życiorys władcy, pomimo ubogości źródeł. Czytelnik, który chce co nieco dowiedzieć się o księciu, ma to podane w przystępny sposób i nie umrze z nudów czytając w nieskończoność o analizie nadań kościelnych. Co do wniosków nie mi...

Nie mają szczęścia do biografii władcy dawnego Mazowsza (pozycje A. Supruniuk o Siemowitach III i IV raczej do biografii nie należą, moim zdaniem). Po mocno przeciętnej biografii Konrada mazowieckiego Wydawnictwo Avalon wydało książkę poświęconą wnukowi najsławniejszego mazowieckiego Piasta, Bolesławowi II.
Niestety, odnoszę wrażenie, że największym wrogiem Autorki, Agnieszki Teterycz-Puzio, był czas. Biografia ta jest raczej wynikiem zebrania w jednym miejscu informacji o działalności politycznej Bolesława II, zamieszczonych w różnego rodzaju opracowaniach i artykułach, niż efektem dokładnej kwerendy źródłowej. Materiałów z epoki rzeczywiście nie zachowało się sporo, jednak zarówno informacje rocznikarskie, jak przede wszystkim dokumentowe, nie zostały należycie wykorzystane. Większość wniosków pracy nie należy do Autorki, która uczciwie wskazuje, jaki historyk taką-to-a-taką myśl przekazał. Brak własnych przemyśleń, jak również szerszego wyjaśniania niektórych kwestii, np. możliwych przyczyn zmieniania sojuszy przez Bolesława II. Bardzo słabo wygląda analiza stosunków Bolesława II z instytucjami kościelnymi, która ogranicza się głównie do ilościowego wymienienia poczynionych przez Bolesława II nadań lub zatwierdzeń dotychczas istniejącego stanu rzeczy. Pomimo dużo mniejszej liczby nadań dla rycerzy, poświęcono im osobny podrozdział, podczas gdy informacji o nadaniach dla Kościoła trzeba szukać w innych, nieoznaczonych specjalnie miejscach. Także rozdział o urzędnikach nie jest najlepiej skonstruowany. Sposób wymienienia urzędników jest dość chaotyczny, poza tym: czy pedagog był urzędnikiem?
Można by również wskazać na kilka innych uwag, ale wypadałoby je zamieścić w jakimś czasopiśmie naukowym, aniżeli na serwisie LubimyCzytać.pl.
Główny plus tej książki to zebranie informacji. Sposób ich podania i interpretowania już tak dobry nie jest. Nie wynika to chyba tylko ze skromnej podstawy źródłowej, ale i np. wspomnianego pośpiechu, bo nie wątpię, że Autorka posiada odpowiedni warsztat badawczy do napisania lepiej skonstruowanej biografii Bolesława II. Biografii, z której przynajmniej ja, nie potrafię wyciągnąć wniosków dotyczących szlaków ku jedności, po których miał poruszać się Bolesław II.

Nie mają szczęścia do biografii władcy dawnego Mazowsza (pozycje A. Supruniuk o Siemowitach III i IV raczej do biografii nie należą, moim zdaniem). Po mocno przeciętnej biografii Konrada mazowieckiego Wydawnictwo Avalon wydało książkę poświęconą wnukowi najsławniejszego mazowieckiego Piasta, Bolesławowi II.
Niestety, odnoszę wrażenie, że największym wrogiem Autorki,...