Od zawsze pasjonują mnie Chiny, zbieram książki i filmy dotyczące tego wspaniałego kraju o cudnych zabytkach, zadziwiających krajobrazach i niesamowitej historii. Byłam bardzo szczęśliwa, gdy dostałam w prezencie książkę "Cesarzowa wdowa Cixi".
Autorką jest Jung Chang, która obecnie mieszka i pracuje w Londynie, a historię swojego życia (swój udział w Rewolucji Kulturalnej, pracę na wsi i awans na tłumacza) opisała na kartach wybitnej książki:"Dzikie łabędzie".
Jung Chang odkrywa historię Chin. Uzyskała dostęp do archiwów chińskich, angielskich i amerykańskich, do niepublikowanych nigdy i nigdy nie tłumaczonych na angielski dokumentów, pamiętników i listów, materiałów dotyczących XIX wiecznej historii cesarstwa. W bardzo interesujący sposób opisuje dwór, zwyczaje, stroje i szczegóły życia cesarzowej.
Odczarowuje Cixi, przedstawia ją jako jedną z największych postaci historycznych, która wyprowadziła swój kraj z głębokiego średniowiecza i skierowała go stosując pokojowe sposoby w wiek XX.
Stawia cesarzową na równi z innymi wielkimi kobietami takimi jak Elżbieta I i Katarzyna Wielka.
Cixi miała jedną wielka, rzucająca się w oczy wadę: była kobietą i dla tego, zgodnie z tradycją chińską nic nie znaczyła.Została wybrana przez cesarza Xianfenga na nałożnicę i miała wielkie szczęście, że udało jej się urodzić pierwszego cesarskiego syna;następcę tronu. Gdy zmarł jej maż w czasie wojny opiumowej ona została regentką i wraz z Wielką Radą rządziła państwem w imieniu czteroletniego Tongzhiego. Po jego śmierci adoptuje trzylatka, syna jednego z książąt i rządzi znowu siedząc za tronem osłonięta jedwabną kotarą. Guangxu okazał się słabym człowiekiem , człowiekiem który absolutnie nie powinien zajmować takiego stanowiska. Cixi znowu musiała objąć rządy.
To ona przeprowadziła swój kraj przez powstanie tajpingów, przez powstanie bokserów, przez wojny z Japonią i zakusy Anglików, Amerykanów, Niemców i Włochów.Przeprowadziła reformy na wsi, kazała wprowadzić powszechne nauczanie (łącznie z nauką dziewcząt), przeprowadziła reformę nauczania (kładła nacisk na nauki techniczne mogące wprowadzić rewolucję techniczną) utworzyła Uniwersytet Pekiński. Dzięki niej powstały linie kolejowe, telegraf i elektrownie. Wbrew temu, co do dzisiaj się o niej mówi, utworzyła nowoczesną flotę wojenną i zmodernizowała siły zbrojne opierając się na wzorcach zachodnioeuropejskich. Zmodernizowała system prawny i zabroniła kary "tysiąca ran" oraz tortur w czasie dochodzenia co było w Chinach na porządku dziennym.
Przysłużyła się również swojej płci: zakazała wiązania stóp i "wyprowadziła kobiety z czeluści domowych". Nawiązała przyjaźń z wieloma ludźmi z zachodu Europy i Ameryki.
Przykre jest to, że Cesarzowa Wdowa miała wielu wrogów, którzy nie mogli znieść tego, że kobieta może mieć tyle władzy, to oni zszargali jej opinię przypisując osiągnięcia jej nieudanemu, adoptowanemu synowi, który chciał oddać Chiny pod okupację Japonii.
Książka jest pasjonująca, mimo tego, że jest dokumentalna, Czyta się ją bardzo szybko. Jest napisany prostym językiem zrozumiałym dla laików.
Polecam ją wszystkim interesującym się historią najnowszą, a dla wielbicieli Dalekiego Wschodu powinna być lekturą obowiązkową.

Od zawsze pasjonują mnie Chiny, zbieram książki i filmy dotyczące tego wspaniałego kraju o cudnych zabytkach, zadziwiających krajobrazach i niesamowitej historii. Byłam bardzo szczęśliwa, gdy dostałam w prezencie książkę "Cesarzowa wdowa Cixi".
Autorką jest Jung Chang, która obecnie mieszka i pracuje w Londynie, a historię swojego życia (swój udział w Rewolucji...