Na czytanie książek napisanych przez Stephena Kinga namówiła mnie moja córka i pożyczyła mi kilka tytułów. Wbrew jej sugestiom, rozpoczęłam od "Gry Gerarda" - thrillera psychologicznego. Było ciężko. Tak naprawdę napięcie rosło po przeczytaniu połowy ksiązki. Do długich i szczegółowo opisanych stanów emocjonalnych i działań głównej bohaterki przyzwyczajałam się z przerwami. Jessie została przykuta przez męża - Gerarda, kajdankami do łóżka (zresztą na początku za jej przyzwoleniem)w celu zwiększenia emocji erotycznych. Gerard w trakcie tej "gry" umiera na zawał, a półnaga Jessie pozostaje nadal uwięziona. W domku letniskowym w lesie jest sama. Zdana tylko na siebie. Czuje strach i zagrożenie. Próbując się uwolnić przeżywa różne stany emocjonalne.Jej psychika krąży przede wszystkim wokół zdarzeń wokół zdarzeń z przeszłości, z dzieciństwa. Widzi też wygłodniałego psa, a w nocy pojawia się "straszny" człowiek. Czy to się dzieje naprawdę, czy to tylko koszmary? A może Jessie postradała zmysły?
Zakończenie zaskakuje.
Nasza wyobraźnia też pracuje, i może właśnie dlatego, że wszystko jest tak szczegółowo opisane? Są momenty trzymające w napięciu, jest groza, strach. Jeżeli ktoś lubi poczuć te emocje, to polecam.
Ja swoją znajomość z Panem Kingiem będę kontynuowała.

Na czytanie książek napisanych przez Stephena Kinga namówiła mnie moja córka i pożyczyła mi kilka tytułów. Wbrew jej sugestiom, rozpoczęłam od "Gry Gerarda" - thrillera psychologicznego. Było ciężko. Tak naprawdę napięcie rosło po przeczytaniu połowy ksiązki. Do długich i szczegółowo opisanych stanów emocjonalnych i działań głównej bohaterki przyzwyczajałam się z...