Bohater powieści, niczym królik doświadczalny poddany został eksperymentowi psychologicznemu. Wikłany był w coraz to nowe wydarzenia i intrygi. I choć był na tyle bystry by dociec, że bierze udział w jakiejś grze to wikłał się w nią coraz bardziej. Eksperyment się zakończył i poddano bohatera wnikliwej i upokarzającej wiwisekcji:
egoista, nastawiony na gromadzenie dóbr i konsumpcję, niedostosowany społecznie, zaślepiony własnym rozumem, rozczulony własnym losem. Umotywowany wyłącznie w sferze libido. Gardzący sferą czucia, istnienia, współistnienia. Czy zrozumiał, co się wydarzyło? Zrozumie już niedługo.
Bohaterem mógłby być każdy z nas, obywatel współczesnej Europy. I nie ma się na co oburzać. Wszak każdy z nas jest wart trochę mniej, niż o sobie myśli, parafrazując trochę słowa Conchisa, reżysera całego spektaklu, lekarza psychiatry, szarlatana. Maga?
Książka jest ogromna, opasła, ciężka, gruba i wprost proporcjonalnie do swoich gabarytów wywarła na mnie ogromne wrażenie. Akcja jest pełna napięcia, naelektryzowana erotyzmem, aż iskrzy. Tajemnica goni tajemnicę, wydarzenia przyśpieszają to znowu zwalniają po to, by mógł nastąpić natychmiastowy zwrot w przeciwnym kierunku. Kilka takich zwrotów i już nie wiesz, gdzie przebiega granica między rzeczywistością a grą. Lektura męczy, ponieważ zmusza do skupienia i uwagi, liczy się każdy szczegół i każda scena. W historii wykorzystano wiele scen mitologicznych, co zmusza do wysiłku aby odgadnąć ich ukrytą symbolikę. Ale za wysiłek czeka nagroda w postaci opowieści Conchisa, które czytałam z zapartym tchem i wniosków, jakie z nich wypływały.
A na koniec, ku dopełnieniu zachwytu dodam, że akcja rozgrywa się w mojej ukochanej Grecji. Plenery, powietrze, słońce, Morze Egejskie, przyroda, mieszkańcy.
Żeby przeczytać taką książkę czeka się całymi latami. Teraz, po lekturze mam poczucie pustki. Obawiam się, że „Mag” ustawił poprzeczkę wysoko i ciężko będzie mi wybrać kolejna książkę do czytania. Każda, o której pomyślę wydaje mi się mdła i nieważna.
To mój numer jeden do zabrania na „bezludną wyspę”.

Bohater powieści, niczym królik doświadczalny poddany został eksperymentowi psychologicznemu. Wikłany był w coraz to nowe wydarzenia i intrygi. I choć był na tyle bystry by dociec, że bierze udział w jakiejś grze to wikłał się w nią coraz bardziej. Eksperyment się zakończył i poddano bohatera wnikliwej i upokarzającej wiwisekcji:
egoista, nastawiony na gromadzenie dóbr i...