[...]
Mój intelekt jest wzywany tak rzadko jak wcześniej.
Mój umysł ciągle się gotuje. To takie ekscytujące.

𝐍𝐎𝐖𝐄 𝐍𝐀𝐃𝐍𝐀𝐓𝐔𝐑𝐀𝐋𝐍𝐄 𝐏𝐑𝐙𝐘𝐆𝐎𝐃𝐘 𝐍𝐀𝐉𝐒Ł𝐘𝐍𝐍𝐈𝐄𝐉𝐒𝐙𝐄𝐆𝐎 𝐃𝐄𝐓𝐄𝐊𝐓𝐘𝐖𝐀 !
𝐌𝐚𝐣 𝟏𝟖𝟗𝟏.
Sherlock Holmes zginął w wodospadzie Reichenbach, walcząc ze swoim największym przeciwnikiem, profesorem Moriartym. Przynajmniej tak twierdzi prasa...
Skojarzenie Sherlocka z wampirami było odważnym posunięciem, ale dla mnie to zadziałało. Grafika jest znakomita, atmosfera XIX w. Londynu została świetnie odtworzona, a wampiry są dość przerażające. Sama historia może nie jest najbardziej wiarygodna i kompletna, ale i tak daje frajdę z czytania. Dobra opowieść o wampirach, ale nie najlepsza o Sherlocku Holmesie.
𝐌𝐍𝐈𝐄 𝐒𝐈Ę 𝐏𝐎𝐃𝐎𝐁𝐀Ł 𝐓𝐄𝐍 𝐍𝐀𝐃𝐏𝐑𝐙𝐘𝐑𝐎𝐃𝐙𝐎𝐍𝐘 𝐌𝐀𝐑𝐈𝐀𝐙, 𝐖𝐈Ę𝐂 𝐏𝐎𝐋𝐄𝐂𝐀𝐌 ! 😉👍

[...]
Mój intelekt jest wzywany tak rzadko jak wcześniej.
Mój umysł ciągle się gotuje. To takie ekscytujące.

𝐍𝐎𝐖𝐄 𝐍𝐀𝐃𝐍𝐀𝐓𝐔𝐑𝐀𝐋𝐍𝐄 𝐏𝐑𝐙𝐘𝐆𝐎𝐃𝐘 𝐍𝐀𝐉𝐒Ł𝐘𝐍𝐍𝐈𝐄𝐉𝐒𝐙𝐄𝐆𝐎 𝐃𝐄𝐓𝐄𝐊𝐓𝐘𝐖𝐀 !
𝐌𝐚𝐣 𝟏𝟖𝟗𝟏.
Sherlock Holmes zginął w wodospadzie Reichenbach, walcząc ze swoim największym przeciwnikiem, profesorem Moriartym. Przynajmniej tak twierdzi prasa...
Skojarzenie Sherlocka z wampirami było odważnym...

Ciekawy sposób działania Sherlocka, przenikanie cech postaci, zwroty akcji.

Ciekawy sposób działania Sherlocka, przenikanie cech postaci, zwroty akcji.

Niektórzy narzekają, że za mało Holmesa w tym Holmesie. Podkreślić jednak należy, że nie jest to klasyczna opowieść, o czym świadczą chociażby wampiry w jej tytule. Dylogie francuskiego autora przeznaczone są głównie dla wielbicieli historii niesamowitych i oni będą mieli tutaj najwięcej satysfakcji. Fani błyskotliwego detektywa, niestety, znacznie mniej.

Dwuczęściowa historia rozgrywa się wiosną 1891 roku. Wszyscy są przekonani, że Sherlock Holmes zginął w walce ze swym arcywrogiem, profesorem Moriartym. Słynny detektyw wykorzystuje tę okazję i pod fałszywym nazwiskiem zaszywa się w Paryżu. Nie dane jest mu jednak cieszyć się spokojem: na jego trop wpadają wysłannicy... księcia londyńskich wampirów, który chce wynająć Holmesa do delikatnej roboty. I tu fabuła wykonuje pierwszy spektakularny fikołek, zjeżdżając z dobrze znanej autostrady na jakieś niepojęte ścieżki z Lovecraftowskich majaków rodem.

Zmuszony do współpracy Holmes podąża tropem wampirzego renegata, który szkodzi interesom krwiopijców na królewskim dworze. Tak, tak – wyobraźcie sobie, że wampiry są królowej nie tylko znane, ale łączy ją też z nimi bardzo kruchy sojusz, obecnie zagrożony. Jakby tego było mało, perfidne potwory wyznaczają Sherlockowi na opiekunkę sobowtóra pani Irene Adler, co już naprawdę stanowi chwyt poniżej pasa.

Cała intryga jest dość łatwa do przejrzenia i nie stanowi wyzwania ani dla czytelnika, ani tym bardziej dla Holmesa. Komiks broni się jednak niepowtarzalnym klimatem: dziewiętnastowieczna sceneria jest wymarzonym tłem dla opowieści grozy, a Vladimir Krstic Laci potrafi podkreślić jej atuty. Nastrojowe kadry przenoszą nas do wiktoriańskiej Anglii i dziewiętnastowiecznego Paryża: odwiedzamy paryskie restauracje i londyńskie kluby, okazałe rezydencje, królewski dwór, ale także ciemne i podejrzane zaułki Londynu, mroczne lochy i opuszczone budynki. Nawet do wampirów nie można mieć zastrzeżeń: są niemoralne, potworne, okrutne i świetnie narysowane. Reasumując: „Sherlock Holmes i Wampiry Londynu” to komiks, który mózgu wam nie przegrzeje, ale ucieszy oczy. Polecam na upały.

Niektórzy narzekają, że za mało Holmesa w tym Holmesie. Podkreślić jednak należy, że nie jest to klasyczna opowieść, o czym świadczą chociażby wampiry w jej tytule. Dylogie francuskiego autora przeznaczone są głównie dla wielbicieli historii niesamowitych i oni będą mieli tutaj najwięcej satysfakcji. Fani błyskotliwego detektywa, niestety, znacznie mniej.

Dwuczęściowa...

Sherlock Holmes jest jednym z najsłynniejszych detektywów literatury i zarazem pierwszym, który zaczął stosować logiczne rozumowanie, które pozwalało mu dojść do rozwiązania sprawy samemu. Czy Sherlock Holmes i wampiry Londynu utrzymają poziom opowiadań Doyle’a?

Krótka odpowiedź: NIE.
Długa odpowiedzieć. Nie jestem fanem komiksów, ani specjalistą w tej dziedzinie, dlatego moje stwierdzenie, że lubiłem ilustracje nie ma zbytnio wielkiej wagi. Miałem wrażenie, że rysownik chyba inspirował się Holmesem Jeremiego Bretta (mojego ulubionego odtwórcę S.H.) co dodało pewnej nutki sympatii. I właściwie na tym kończą się pozytywy.
Komiks jest krótki, niecałe 50 stron, więc odpada nam jakakolwiek skomplikowana intryga. Historia w pierwszej części jest banalna (i raczej nie mam nadziei na poprawę) i do bólu przewidywalna.
Detektyw i jego brat w ogóle nie przejęli się istnieniem wampirów – no chyba, że napomknięcie jednym słowem, że był zszokowany jest dla was wystarczające.
Twórca popełnił również bardzo poważny błąd – uczynił Holmesa głównym bohaterem, przez co mamy wgląd w jego przemyślenia, które niestety nie są interesujące. Doyle specjalnie pisał opowiadania z perspektywy Watsona, by uczynić detektywa tajemniczym, tutaj to wszystko szlag trafił.
I tutaj naszła mnie taka myśl: czy Holmes Doyle’a potępiałby wampiry?

Bogu dzięki te komiksy są tanie (20 zł za sztukę),ponieważ niestety prezentują sobą wątpliwą jakość. Jako przygoda Shelocka Holmesa są zwyczajnie słabe, intryga jest beznadziejna. Komiks o wampirach też z tego kiepski, ponieważ krwiopijcy najzwyczajniej tam są, żadnej historii, żadnego wyjaśnienia. Raczej unikać.

Sherlock Holmes jest jednym z najsłynniejszych detektywów literatury i zarazem pierwszym, który zaczął stosować logiczne rozumowanie, które pozwalało mu dojść do rozwiązania sprawy samemu. Czy Sherlock Holmes i wampiry Londynu utrzymają poziom opowiadań Doyle’a?

Krótka odpowiedź: NIE.
Długa odpowiedzieć. Nie jestem fanem komiksów, ani specjalistą w tej dziedzinie,...

Klimat jest ale nic co by porywało :0

Klimat jest ale nic co by porywało :0

Taka w sumie ładnie zilustrowana ciekawostka tylko dla tych, którzy nie mieli w życiu absolutnie żadnej styczności z pisanym Sherlockiem. Miłośników literackiego pierwowzoru omawiana pozycja raczej znuży/zażenuje/rozbawi/zasmuci (niepotrzebne skreślić). Odniosłem wrażenie, że scenarzysta jest chyba za mało błyskotliwy, żeby napisać intrygę godną tej postaci :P. Koniec końców daję 5/10. Bo mimo wszystko czyta się szybko, a i jakiejś tam rozrywki lektura dostarcza. Ocena być może byłaby odrobinę wyższa, gdyby zamiast Holmesa scenarzysta obsadził w głównej roli jakąś postać autorską, zamiast odcinać kupony od znanej marki (ale wiadomo - hajs musi się zgadzać...). // Ocena dla obu albumów wchodzących w skład pierwszego dyptyku.

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

Taka w sumie ładnie zilustrowana ciekawostka tylko dla tych, którzy nie mieli w życiu absolutnie żadnej styczności z pisanym Sherlockiem. Miłośników literackiego pierwowzoru omawiana pozycja raczej znuży/zażenuje/rozbawi/zasmuci (niepotrzebne skreślić). Odniosłem wrażenie, że scenarzysta jest chyba za mało błyskotliwy, żeby napisać intrygę godną tej postaci :P. Koniec...

Średni rysunek. Nie porywająca historia (ani tu detektywa ani grozy). Nie polecam - szkoda czasu.

Średni rysunek. Nie porywająca historia (ani tu detektywa ani grozy). Nie polecam - szkoda czasu.

Zawsze bardzo lubiłam komiksy, wcześniej nie wiedziałam, że może istnieć o Sherlocku, którego po prostu uwielbiam, Niestety w tych dwóch pozycjach brakło mi "dochodzenia" do rozwiązania sprawy. Poza tym nie bardzo jest tu sprawa..., ale myślę, że jeśli ktoś posiada wolną chwilkę (max. 1h) to polecam, choćby dla przeczytania kolejnego komiksu.

Zawsze bardzo lubiłam komiksy, wcześniej nie wiedziałam, że może istnieć o Sherlocku, którego po prostu uwielbiam, Niestety w tych dwóch pozycjach brakło mi "dochodzenia" do rozwiązania sprawy. Poza tym nie bardzo jest tu sprawa..., ale myślę, że jeśli ktoś posiada wolną chwilkę (max. 1h) to polecam, choćby dla przeczytania kolejnego komiksu.

Akcja komiksu osadzona jest chronologicznie pomiędzy opowiadaniami „Ostatnia zagadka” i „Pusty dom” czyli w okresie gdy Sherlock Holmes uznawany był za zmarłego. W czasie pobytu w Paryżu zostaje zaatakowany przez wampiry by następnie zostać poproszonym przez ich przywódcę o pomoc w odnalezieniu krwiopijcy, który wymknął się spod kontroli. Jak widać nie jest to klasyczna przygoda Holmesa z domieszką wampirów – bohaterów działa tu bez Watsona i musi ukrywać swoją prawdziwą tożsamość. Nadaje to komiksowi dynamiki i czyni go bardziej emocjonującym, jednakże ucieka gdzieś tutaj to co najbardziej cenię w literackim oryginale – popis umiejętności dedukcji i dokładne śledztwo. Jest tu wprawdzie parę elementów kryminalnych, ale niespecjalnie dużo – jest to bardziej historia sensacyjna. Na plus wypada postać zastępująca Watsona – pozwala spojrzeć na wampiry z nieco innej perspektywy. Podobało mi się jak zostały tu przedstawione tu wampiry – są to drapieżne istoty, ale jednocześnie rozsądne i chcące po prostu przeżyć. Szkoda jednak, że twórcy nie czynili żadnych większych nawiązań do klasycznych wampirów literackich (zostaje jedynie wspomniany Abraham van Helsing). Nie podobała mi się za to końcówka – tani dramatyzm, który jest miało wiarygodny szczególnie biorąc pod uwagę, że cała historia jest tak naprawdę retrospekcją Holmesa. Rysunki nie zachwycają – nie czuję dynamiki opowieści – mimika twarzy prawie nie istnieje, a sceny walki nie wyglądają specjalnie efektownie. Ot, rzemieślnicza robota. Ogólnie komiks można przeczytać, ale nie jest specjalnie porywający.

Akcja komiksu osadzona jest chronologicznie pomiędzy opowiadaniami „Ostatnia zagadka” i „Pusty dom” czyli w okresie gdy Sherlock Holmes uznawany był za zmarłego. W czasie pobytu w Paryżu zostaje zaatakowany przez wampiry by następnie zostać poproszonym przez ich przywódcę o pomoc w odnalezieniu krwiopijcy, który wymknął się spod kontroli. Jak widać nie jest to klasyczna...

Moja recenzja - zapraszam :)

http://www.jejspojrzeniem.com.pl/2015/06/normal-0-21-false-false-false-pl-x-none_19.html

Moja recenzja - zapraszam :)

http://www.jejspojrzeniem.com.pl/2015/06/normal-0-21-false-false-false-pl-x-none_19.html