Na początku książka mnie nie przekonywała. Po pierwsze, mój ulubiony książkowy bohater "oddał" narracje synowi, po drugie, ten syn, w porównaniu do ojca był naiwny, nierozsądny. Podczas, gdy Corwin, podejmował decyzje po przemyśleniu ich, a w ciężkich sytuacjach radził sobie, wykorzystując swój spryt, tak Merlin po prostu miał szczęście. Z powodu swojego podwójnego pochodzenia był faworyzowany przez wzorzec i logrus, co często pomagało mu wyjść z opresji. Nie można powiedzieć, że Merle był do końca głupi, bo był bystry i inteligentny. Po prostu, gdy porówna się go do ojca, jego blask gasnie. Tutaj można by zasłaniać go tym, że ma mniejsze doświadczenie, lecz mimo wszystko nie sądzę, że Corwin był taki nierozsądny, gdy był w jego wieku. Oczywiście książka nadal jest bardzo dobra. Główny bohater nie jest taki zły, a gdy przyjdzie co do czego, to potrafi sobie poradzić, często podejmując ryzykowne kroki. Często pomaga mu w tym magia... No właśnie, magia. Właściwie w tej części planowanie zostało zamienione na "załatwię to za pomocą magii ". Dzięki temu rozwiązania problemów często są naciągane. Mimo wszystko jednak fabuła jest ciekawa, a postacie drugoplanowe jak Luke, czy Mandor są bardzo interesujące. W każdym razie, mimo paru wad, polecam te książki, bo są interesujące i pojawia się w niej parę zaskakujących momentów.

Na początku książka mnie nie przekonywała. Po pierwsze, mój ulubiony książkowy bohater "oddał" narracje synowi, po drugie, ten syn, w porównaniu do ojca był naiwny, nierozsądny. Podczas, gdy Corwin, podejmował decyzje po przemyśleniu ich, a w ciężkich sytuacjach radził sobie, wykorzystując swój spryt, tak Merlin po prostu miał szczęście. Z powodu swojego...