Bardzo przyjemnie spędzony czas :) Książka o marzeniach, pragnieniach, mimo trudnych chwil, które życie przynosi (śmierć męża, nieudane związki z kobietami). I to szukanie drugiej osoby- najpierw szuka on, potem ona. I bardzo przyjemnie to opowiedziane.

Bardzo przyjemnie spędzony czas :) Książka o marzeniach, pragnieniach, mimo trudnych chwil, które życie przynosi (śmierć męża, nieudane związki z kobietami). I to szukanie drugiej osoby- najpierw szuka on, potem ona. I bardzo przyjemnie to opowiedziane.

Nie zawiodłam się. Ten sam lekki styl, miękki nastrój i delikatna ironia. Poza tym ciekawa historia między innymi o roli przypadku w naszym życiu. A także o tym, ze warto być upartym w dążeniu do celu. Bardzo polecam tego autora i liczę na kolejne tłumaczenia.

Nie zawiodłam się. Ten sam lekki styl, miękki nastrój i delikatna ironia. Poza tym ciekawa historia między innymi o roli przypadku w naszym życiu. A także o tym, ze warto być upartym w dążeniu do celu. Bardzo polecam tego autora i liczę na kolejne tłumaczenia.

Jak wiele informacji o kobiecie można pozyskać dzięki zawartości jej torebki? Każda z nas wie, że to skarbnica wiedzy o nas samych. Mężczyźni żartują, że mieści się w niej wszystko, ale niczego nie da się znaleźć.
Właśnie damska torebka została wykorzystana przez francuskiego pisarza Antoine'a Laurain'a jako motyw przewodni bardzo pogodnej i błyskotliwej powieści „Kobieta z czerwonym notatnikiem”. Sięgnęłam po nią zauroczona czytaną niedawno książką tego twórcy pt. „Kwiaty z cukru” i nabrałam ochoty na kolejne powieści tego autora.
Jest to romantyczna historia księgarza Laurenta, który znajduje na ulicy piękną damską torebkę i zauroczony jej zawartością (perfumy, kamyki, breloczek...) postanawia odnaleźć jej właścicielkę. Właśnie na podstawie przedmiotów mieszczących się w torebce prowadzi małe śledztwo, wyobrażając sobie tajemniczą kobietę, która zapadła się pod ziemię.
Lubię francuską literaturę, a ta powieść ma w sobie typowego dla Francji ducha lekkości, finezji i elegancji. Pomysł, żeby skonstruować opowieść o miłości dwojga osób, które znają się tylko za sprawą torebki mógł powstać tylko w wyobraźni Francuza. Bohaterowie nigdy się nie widzieli, ale są sobą zafascynowani. Szukają się wzajemnie po drobnych śladach, poznają swoją osobowość tylko na podstawie rekwizytów. W dodatku autor znów wprowadził do swojej książki literackie tropy. Tym razem pojawia się tu jak żywy francuski noblista Patrick Modiano i jego książki oraz inne książkowe smaczki.
„Kobieta z czerwonym notatnikiem” wprawiła mnie w dobry nastrój inteligentnym humorem, liryzmem języka i subtelnym mówieniem o uczuciach. Ze względu na niewielkie rozmiary jest ciekawą propozycją na urlop (najlepiej w Paryżu). Polecam.

Jak wiele informacji o kobiecie można pozyskać dzięki zawartości jej torebki? Każda z nas wie, że to skarbnica wiedzy o nas samych. Mężczyźni żartują, że mieści się w niej wszystko, ale niczego nie da się znaleźć.
Właśnie damska torebka została wykorzystana przez francuskiego pisarza Antoine'a Laurain'a jako motyw przewodni bardzo pogodnej i błyskotliwej powieści „Kobieta...

„Rzeczywistość istnieje i zarazem nie istnieje…”.

Po urzekających „Kwiatach z cukru” zapragnęłam poznać drugą, przetłumaczoną na język polski książkę autora. Książka została wydana 7 lat temu i mam wrażenie, że przeszła bez echa, a przynajmniej ja dowiedziałam się o jej istnieniu dopiero po przeczytaniu „Kwiatów…”. Wielka to szkoda bowiem powieść zalicza się do rodzaju tych, których fabuła po przeczytaniu nie umyka, nie zostaje zapomniana, jakaś jej cząstka zagnieżdża się w podświadomości i raz na czas przypomina o sobie przyjemnym łaskotaniem myśli…

Powieść o tym, jak zbieg okoliczności i przypadek zaczynają rządzić życiem człowieka i prowadzą go w stronę, w którą sam, z własnej woli nigdy by nie poszedł.

Paryski księgarz Laurent, znajduje na ulicznym koszu na śmieci damską torebkę. Fioletową i kosztowną, z całą, dość niecodzienną zawartością. Na podstawie przedmiotów, a przede wszystkim znajdującego się tam czerwonego notesu Moleskine, próbuje ustalić, kim jest właścicielka torebki. Czując dziwną, niedefiniowalną więź z nieznajomą, niczym rasowy detektyw prowadzi własne śledztwo i krok po kroku zbliża się do zwycięstwa.
W międzyczasie Laure, właścicielka torebki, wybudza się w szpitalu z krótkiej śpiączki będącej konsekwencją uderzenia w głowę w czasie napadu rabunkowego, na skutek którego straciła swoją bezcenną fioletową torbę. Za pośrednictwem przyjaciela poznaje enigmatyczną historię znalazcy jej zguby i wiedziona intuicją również usiłuje odnaleźć mężczyznę.
Finał historii jest nie tyle zaskakujący, co rozczulający. Idealnie wyważony i trafiony.

Cóż mogę powiedzieć? Stałam się wielbicielką tych krótkich, ale jakże treściwych powieści autora. To kolejna niebanalna, nieszablonowa fabuła, tym razem romans, spisana na trochę ponad dwustu stronach. Urzekająca pięknem językowym, lirycznością, a zarazem prostotą przekazu. Nienachalny wyraz platonicznych uczuć i rodzącej się namiętności zawarty w subtelnych słowach. Momentami trochę nierzeczywisty i podprogowy, czasem ocierający się o magię, przyprawiony delikatnością i odrobiną dramatyzmu.

Powieść klimatyczna, pełna francuskiego romantyzmu, idealnie pasująca do paryskiego szyku, tak różna od obecnej literatury rozrywkowej. Piękna, nieco awangardowa, przemawiająca do wyobraźni, budząca jakiś niedefiniowalny rodzaj tęsknoty, wywołująca uśmiech. Podobnie jak „Kwiaty z cukru” pełna księgarskich smaczków i odniesień literackich, a także anegdot o pisarzach (tutaj lejtmotywem jest Patrick Modiano).

Jestem zachwycona.

„Rzeczywistość istnieje i zarazem nie istnieje…”.

Po urzekających „Kwiatach z cukru” zapragnęłam poznać drugą, przetłumaczoną na język polski książkę autora. Książka została wydana 7 lat temu i mam wrażenie, że przeszła bez echa, a przynajmniej ja dowiedziałam się o jej istnieniu dopiero po przeczytaniu „Kwiatów…”. Wielka to szkoda bowiem powieść zalicza się do rodzaju...

Przyjemna, pogodna książka z lekką, ale ciekawą i wciągającą fabułą. Nie jest to może arcydzieło, ale miło się oderwać od wymęczających emocjonalnie książek. Idealna na ciepłe, letnie wieczory na poprawę humoru.

Przyjemna, pogodna książka z lekką, ale ciekawą i wciągającą fabułą. Nie jest to może arcydzieło, ale miło się oderwać od wymęczających emocjonalnie książek. Idealna na ciepłe, letnie wieczory na poprawę humoru.

Przyjemny, lekki romans, niegłupi. W sam raz na poprawę nastroju, a tego właśnie mi trzeba było 😉

Przyjemny, lekki romans, niegłupi. W sam raz na poprawę nastroju, a tego właśnie mi trzeba było 😉

Historia pozłotniczki Laure i księgarza Laurenta rozpoczyna się od napadu na kobietę , w którym zostaje skradziona jej torebka. Fioletowa torebka, w której znajduje się całe życie Laure...

Ta romantyczna opowieść zostanie długo w mojej pamięci, więc nie będę zdradzać szczegółów. Czytałam stronę po stronie z taką ciekawością, z pytaniami, z niedowierzaniem..."ale dlaczego?", "jak to?", "nie wierzę - to nie może się tak skończyć! ".
Jeden napad, jedna torebka, dwoje ludzi. Niby tylko tyle, a autor dyskretnie postarał się o wprowadzenie uczucia napięcia w tej opowieści, że do końca nie wiadomo jak ta historia się zakończy.

Książka zostanie wśród moich innych ulubionych książek i na pewno jeszcze raz do niej wrócę. A może nie raz...

Historia pozłotniczki Laure i księgarza Laurenta rozpoczyna się od napadu na kobietę , w którym zostaje skradziona jej torebka. Fioletowa torebka, w której znajduje się całe życie Laure...

Ta romantyczna opowieść zostanie długo w mojej pamięci, więc nie będę zdradzać szczegółów. Czytałam stronę po stronie z taką ciekawością, z pytaniami, z niedowierzaniem..."ale ...

Magia) i taka...francuska) mega romantyczna, kobieca i słodka)

Magia) i taka...francuska) mega romantyczna, kobieca i słodka)

Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że ta historia mogłaby stanowić kanwę ciekawego filmu. Ot, typowego przedstawiciela kina francuskiego. Lekka opowieść, gdzie jest miejsce na miłość i delikatny humor, a także zagadkową sytuacją, która mogłaby się przydarzyć każdemu z nas. Opowieść, gdzie On, mając bardzo niewiele informacji, szuka Jej aby wyświadczyć drobną przysługę – oddać znalezioną torebkę. Opowieść zaczyna się smutno, lecz mimo wszystko wyróżnia się ciepłym spojrzeniem na świat, pokazując że warto poszukiwać. Książce dodaje uroku zmienny tryb narracji – męski i żeński. Może nie jestem szczególnym koneserem powieści romantyczno-obyczajowych, ale czasem czuję potrzebę obcowania z literaturą innego rodzaju. Przyjemne wrażenie z czytania.

Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że ta historia mogłaby stanowić kanwę ciekawego filmu. Ot, typowego przedstawiciela kina francuskiego. Lekka opowieść, gdzie jest miejsce na miłość i delikatny humor, a także zagadkową sytuacją, która mogłaby się przydarzyć każdemu z nas. Opowieść, gdzie On, mając bardzo niewiele informacji, szuka Jej aby wyświadczyć drobną przysługę – oddać...

Tytuł podkreśla znaczenie czerwonego notatnika, ale ja zwróciłabym uwagę na pewną fioletową torebkę. To właśnie ona przyciągnęła uwagę naszego bohatera, przechowywała wyjątkowe osobiste rzeczy swojej właścicielki i miała pewien oryginalny brelok z egipskimi hieroglifami. Połączyła drogi kilku osób, ale i potrafiła niektórych rozdzielić. To ona, swoimi złotymi klamerkami spowodowała zaciekawienie i chęć kradzieży. No i oczywiście to właśnie w niej znajduje się tytułowy czerwony notatnik. Te fioletową, stylową torebkę znalazł pewnego dnia na śmietniku pewien księgarz - pasjonat, człowiek, który nie zawahał się rzucić dobrze płatną pracę prawnika, aby stanąć za ladą własnej księgarni. Już go lubicie prawda? Jakże by inaczej. Jest przecież jednym z nas. Kimś, kto kocha książki i każdego dnia stara się je poznawać. To Laurent.

Laure jest kobietą po przejściach, a przykry incydent z fioletową torebką wydaje się być kolejnym dramatem, jaki przydarzył się w jej życiu. Napad, kradzież i śpiączka w szpitalu to smutny rozdział w jej i tak już trudnym życiu. Czy może być lepiej? Torebka prawdę Ci powie! Czerwony notatnik, który skrywa najbardziej osobiste przeżycia i myśli Laure dostaje się w ręce...najbardziej ku temu odpowiedniej osoby! Laurenta, który zafascynowany osobowością nieznajomej kobiety postanowił ją odszukać i poznać. Zobaczcie, jak najpierw dramatyczna, ale w gruncie rzeczy romantyczna historia może odmienić losy tych dwojga. Takie rzeczy...tylko w Paryżu! Zatem zapraszam na miłą i optymistyczną w swoim charakterze historię, która poprowadzi Was przez ulice tego pięknego miasta. Poznacie też kilka innych ciekawych postaci, w tym łagodnego i sympatycznego współpracownika Laure, przebojową nastolatkę, która potrafi wiele wyczytać z fioletowej torebki i odpowiednio pokierować losami jej właścicielki. Zanurzycie się również w świat księgarski, spotkania z pisarzami, nowe tytuły i niezwykłe powieści, które na co dzień może sprzedawać Laurent w swojej księgarni Czerwony Zeszyt.

Tytuł podkreśla znaczenie czerwonego notatnika, ale ja zwróciłabym uwagę na pewną fioletową torebkę. To właśnie ona przyciągnęła uwagę naszego bohatera, przechowywała wyjątkowe osobiste rzeczy swojej właścicielki i miała pewien oryginalny brelok z egipskimi hieroglifami. Połączyła drogi kilku osób, ale i potrafiła niektórych rozdzielić. To ona, swoimi złotymi klamerkami...