Już kiedyś pewnie wspominałem, że do pracy dojeżdżam komunikacją masową a co za tym idzie, jestem skazany na kontakty z tą częścią społeczeństwa, której telefon komórkowy służy do obwieszczania całemu światu o swoich problemach dermatologicznych, inicjacjach seksualnych lub perypetiach z umieszczeniem dzieci w przedszkolu bądź żłobku. I weź tu człowieku czytaj książkę, kiedy nad twą głową zmalowana paniusia opowiada, że wczoraj w sklepie zabrakło jej ulubionych tamponów. Toż to normalna tragedia życiowa i z tego wielkiego współczucia wobec oszukanej przez hipermarket paniusi, przerywamy lekturę. No nie da się czytać w takich warunkach. A ja muszę!! W takich też warunkach przyszło zmierzyć mi się z lekturą zatytułowaną Wilt. I wtedy stał się cud. Kiedy zabrałem się do tej książki, zacząłem w moim autobusie przeszkadzać, tym którzy opowiadają wszystkim dookoła o swoich problemach. Moje salwy śmiechu wzbudzały ogólne zainteresowanie a ja nie mogłem się powstrzymać, czytając o perypetiach Henrego Wilta i normalnie wyłem ze śmiechu a łzy ciekły mi ciurkiem. Komórkowcy byli oburzeni, że ktoś im przeszkadza. No bo co to za idiota, który nie gada w podróży przez telefon, tylko patrzy, że tak powiem za przeproszeniem, tfuuuu w książkę i jeszcze jak debil się do niej ciągle śmieje? Totalny kretyn. Chamstwo i drobnomieszczaństwo. I tak mi wspaniale mijały te chwile z tym Wiltem i resztą jego bohaterów, że zacząłem być dumny z siebie. Zadziwiłem przecież tę "kulturalną" część moich współpasażerów.
Wracając do samej lektury, to jej treść doprowadziła moją przeponę do rozpaczy, tak samo jak Wilt doprowadzał do niej osoby usiłujące z nim konwersować a już nie daj Boże go przesłuchiwać. Pomyślałem sobie też, że Wilt to taka lektura, trochę niszowa, bo nie posiada w tym portalu, jak inne książki setek ocen i jeszcze więcej opinii. Jednak, Ci którzy do niej dotarli, wiedzą iż po zakończeniu tej książki ich życie będzie smutniejsze. Okazuje się też, że widać światełko w tunelu, bo Tom Sharpe ku uciesze gawiedzi i utrapieniu komórkowców, stworzył kolejne części tej komedii absurdu.

Już kiedyś pewnie wspominałem, że do pracy dojeżdżam komunikacją masową a co za tym idzie, jestem skazany na kontakty z tą częścią społeczeństwa, której telefon komórkowy służy do obwieszczania całemu światu o swoich problemach dermatologicznych, inicjacjach seksualnych lub perypetiach z umieszczeniem dzieci w przedszkolu bądź żłobku. I weź tu człowieku czytaj książkę,...