Mało znana a warta przeczytania książka autora „Podziemnego Kręgu”. Palahniuk ma szalenie specyficzny sposób pisania. Prosty i minimalistyczny, a jednocześnie szalenie niepokojący.
„Dziennik” jest historią, w której nie ma wygranych. Niespełniona malarka zachodzi w ciążę z nie do końca normalnym mężczyzną, wyjeżdża z nim na „rajską wyspę” Waytansea. Jednak okazuje się, że wyspa nie jest tak idealna jak by się zdawało. Nie ważne są piękne widoki i wyjątkowa architektura, wyspa i jej mieszkańcy skrywają mroczną tajemnicę. Mąż Misty przez nieudaną próbę samobójczą wpada w śpiączkę. Ona sama sprzedaje dom, który był w rodzinie męża przez pokolenia, i razem z nastoletnią córką i jej babcią przeprowadzają się do hotelu, w którym Misty pracuje, jako kelnerka. Pewnego dnia odkrywa, że wyspa pełna jest zaszyfrowanych wiadomości, które ona musi w jakimś celu poznać… A wszyscy mieszkańcy nakłaniają ją by wróciła do malarstwa.
Brzmi jak nieszczególny dramat z elementami fantasy, prawda? Otóż tak nie jest. Magia „Dziennika” zawiera się w jego niezwykłym nastroju. Od pierwszych stron nie można się oderwać, bo człowieka ciągnie do odkrycia tej groźnej tajemnicy. „Dziennik” pisany jest częściowo w drugiej, częściowo w pierwszej osobie, przez samą Misty, co również nadaje mu wyjątkowy wymiar. Trudno ująć w słowa ten ulotny nastrój, który otacza tą powieść.
Czytam ją jednak po angielsku, i mam jakieś dziwne przeczucie, że tłumaczona na polski utraci część swojej magii… Mam nadzieję że się mylę, i zachęcam was z całego serduszka do jej przeczytania, bo zostaje w głowie i sercu przez bardzo długi czas.

Mało znana a warta przeczytania książka autora „Podziemnego Kręgu”. Palahniuk ma szalenie specyficzny sposób pisania. Prosty i minimalistyczny, a jednocześnie szalenie niepokojący.
„Dziennik” jest historią, w której nie ma wygranych. Niespełniona malarka zachodzi w ciążę z nie do końca normalnym mężczyzną, wyjeżdża z nim na „rajską wyspę” Waytansea. Jednak okazuje się, że...