'Służące' mają w moim życiu szczególne miejsce: zarówno jako książka, jak i film. niestety lub stety, przed przeczytaniem obejrzałam film z cztery razy, za każdym razem zalewając się łzami jak dziecko. mam go nawet na DVD, gdybym została emocjonalną masochistką...

z książką było podobnie. mimo że znałam fabułę, zakończenie i postaci [film jest bardzo wierny!], i tak czytałam pełna emocji, uroniłam trochę łez i wzruszyłam się... bardzo.

rasizm, walka o prawa czarnoskórych w Ameryce, ta okropna hipokryzja ludzi z południa... to nie są proste tematy. ani do pisania, ani do czytania; nawet nie chcę myśleć, jak takie książki odbierają mieszkańcy miejsc, które zapisały się w historii walki o równość czerwonymi, bolesnymi literami. autorka radzi sobie z tym świetnie, tworząc powieść ciepłą, pełną nadziei, ukazującą prawdę tak, że trafia ono prosto do serca. bohaterowie są wielowymiarowi, możemy poznać ich motywacje i uczucia; nawet 'źli' są pokazani tak, by osądzanie ich nie było takie oczywiste - każdy wszak jest dziełem wielu okoliczności, kontekstów, wychowania i czasów, w jakich się urodził.

pięknie czyta się o zmianie, jaka zachodzi w starszym pokoleniu, które, jak widać, zawsze może nauczyć się czegoś od dzieci. nigdy nie jest za późno na zmianę poglądów; czasami jest jedynie za późno, by prosić kogoś o wybaczenie.

główna bohaterka to marzenie każdej współczesnej feministki - wykształcona, ambitna, walcząca z niesprawiedliwością tak, jak potrafi; kochająca, raniona, ale zawsze z głową w górze.

to, co zawsze podobało mi się w Skeeter, to fakt, że nie walczyła tylko z koleżankami w ich idealnych domkach, mężczyznami z kompleksami ego czy bezlitosnym prawem; musiała jeszcze stawić czoła rodzinie, która okazała się nie być idealna. to takie współczesne, to zagubienie, towarzyszące dzieciom, mającym diametralnie inne poglądy niż rodzice. poglądy, z którymi nie potrafią żyć, jednocześnie kochając nad życie.

i wątek Minnie! i te wszystkie dodające otuchy postaci, małe gesty, solidarność!

nie umiem przecenić tej książki i tego, jak ważna jest dzisiaj, gdy ta historia nie wydaje się być tak odległa. gdy jednostki znowu muszą walczyć ze społecznościami.

gdy brakuje nam wszystkim serca po właściwej stronie, a hipokryzja zaczyna zatruwać każdy narząd ciała.

'Służące' jako lektura obowiązkowa. z paczką chusteczek i ekranizacją na dobicie.

'Służące' mają w moim życiu szczególne miejsce: zarówno jako książka, jak i film. niestety lub stety, przed przeczytaniem obejrzałam film z cztery razy, za każdym razem zalewając się łzami jak dziecko. mam go nawet na DVD, gdybym została emocjonalną masochistką...

z książką było podobnie. mimo że znałam fabułę, zakończenie i postaci [film jest bardzo wierny!], i tak...