"Bóg i geometria" może być ciężkostrawna dla osób o mało ścisłych umysłach. Ja jestem niestety matematycznym debilem, nie wiem o co chodzi w silniach, różniczkach, całkach... z fizyką zresztą nie lepiej. Do mniej więcej połowy książki czytało mi się bardzo dobrze, później już się trochę męczyłem ze względu na przywoływanie kolejnych pojęć z wyżej wymienionych dziedzin. Jest to jednak zdecydowanie interesująca praca. Po tytule spodziewałem się nieco bardziej "sensacyjnej" treści, tymczasem samego Boga jest tu relatywnie mało, to raczej "Teologia i geometria", albo "Filozofia, teologia i geometria". Zaznaczyłem sobie wiele cytatów, które otworzyły mi umysł, co też jest dla mnie pewną miarą wartościowej literatury. Może nie porywa, lecz zapada w pamięci.

"Bóg i geometria" może być ciężkostrawna dla osób o mało ścisłych umysłach. Ja jestem niestety matematycznym debilem, nie wiem o co chodzi w silniach, różniczkach, całkach... z fizyką zresztą nie lepiej. Do mniej więcej połowy książki czytało mi się bardzo dobrze, później już się trochę męczyłem ze względu na przywoływanie kolejnych pojęć z wyżej wymienionych dziedzin. Jest...

Uwielbiam wszystko od szanownego Pana Profesora Hellera, a ta książka tylko umocniła moje przekonaie o tym jak otwarty i niekonwencjonalny jest to umysł. Polecam gorąco.

Uwielbiam wszystko od szanownego Pana Profesora Hellera, a ta książka tylko umocniła moje przekonaie o tym jak otwarty i niekonwencjonalny jest to umysł. Polecam gorąco.

A co na to wszystko ateiści ? Trochę to ryzykowne, żeby każdą tezę opierać na super mocach Boga. Skąd ta pewność, że On jest twórcą tego wszystkiego ? Autor przeprowadza nas przez wszystkie epoki, pokrótce opisując wszelkie konotacje pewnych odkryć i twierdzeń ale niestety robi to zbyt dokładnie gdzie nie jest to potrzebne a ciekawe rzeczy opisuje tylko pobieżnie. Czy autor oraz jego bohaterowie mieli rację ? Dowiem się pewnie za kilkadziesiąt lat po wylogowaniu z Systemu.

A co na to wszystko ateiści ? Trochę to ryzykowne, żeby każdą tezę opierać na super mocach Boga. Skąd ta pewność, że On jest twórcą tego wszystkiego ? Autor przeprowadza nas przez wszystkie epoki, pokrótce opisując wszelkie konotacje pewnych odkryć i twierdzeń ale niestety robi to zbyt dokładnie gdzie nie jest to potrzebne a ciekawe rzeczy opisuje tylko pobieżnie. Czy autor...

Książka jak to u Hellera jest powtórką z historii :)

Książka jak to u Hellera jest powtórką z historii :)

Heller, jak to Heller, zawsze dobry.

Heller, jak to Heller, zawsze dobry.

Przyzwoite kompendium na temat ścierania się filozofii i matematyki/fizyki na przestrzeni wieków, sporo na temat ewolucji pojęcia przestrzeni i materii. Pełno ciekawostek i odwołań do postaci kompletnie mi wcześniej nieznanych. Na minus - język autora - Heller szybko nuży (przynajmniej moją skromną osobę),choć widać, że temat go interesuje.

Przyzwoite kompendium na temat ścierania się filozofii i matematyki/fizyki na przestrzeni wieków, sporo na temat ewolucji pojęcia przestrzeni i materii. Pełno ciekawostek i odwołań do postaci kompletnie mi wcześniej nieznanych. Na minus - język autora - Heller szybko nuży (przynajmniej moją skromną osobę),choć widać, że temat go interesuje.

Przeczytane do dwóch obiadów i jednej kolacji podczas krótkiego urlopu w cudzym domu.
Pacholęciem będąc byłem zafascynowany układem słonecznym. Przerysowałem raz z jakiejś publikacji układ planet i rysowałem go dalej w różnych wersjach wykończenia. Dzięki Hellerowi dowiedziałem się, że robiłem to bardzo euklidesowo, zamiast poprawnie kepplerowsko.
"Bóg i geometria" to wykład - czyli zjawisko na granicy metodologicznej nauki a pewnego rodzaju 'show'. Dobry wykładowca potrafi znaleźć się między tymi dwoma biegunami: dawkuje nam treści warte pamiętania czarując nas jednocześnie, że wcale tego nie robi tylko ot tak coś nam opowiada. A my to bez mrugnięcia okiem łykamy.
Heller próbuje nam pokazać wzajemne przenikanie się nauki ścisłej, racjonalnej i duchowości, teologii, kwestii wiary - co nie oszukujmy się jest pomysłem tyle oryginalnym co lekko szalonym. Kto by pomyślał, że powiązań jest aż tyle :)

Przeczytane do dwóch obiadów i jednej kolacji podczas krótkiego urlopu w cudzym domu.
Pacholęciem będąc byłem zafascynowany układem słonecznym. Przerysowałem raz z jakiejś publikacji układ planet i rysowałem go dalej w różnych wersjach wykończenia. Dzięki Hellerowi dowiedziałem się, że robiłem to bardzo euklidesowo, zamiast poprawnie kepplerowsko.
"Bóg i geometria" to...

Jedyne, czego brakuje mi w tej książce, to zdjęcia lub rysunki dla zilustrowania niektórych przykładów. Poza tym uważam, że jest świetna - bardzo dobrze napisania, czyta się z przyjemnością. Nie spodziewałam się, że będę ją "pochłaniać" jak wciągającą powieść, a tak właśnie było.

Jedyne, czego brakuje mi w tej książce, to zdjęcia lub rysunki dla zilustrowania niektórych przykładów. Poza tym uważam, że jest świetna - bardzo dobrze napisania, czyta się z przyjemnością. Nie spodziewałam się, że będę ją "pochłaniać" jak wciągającą powieść, a tak właśnie było.

Ko­lej­na cie­ka­wost­ka, tro­chę jak „U­chwy­cić prze­mi­janie”.

Au­tor ba­da wza­jem­ne wpły­wy ge­o­me­trii i fi­lo­zo­fii oraz te­o­lo­gii. Wy­ka­zu­je się wiel­ką e­ru­dy­cją, się­ga­jąc do bar­dzo ma­ło zna­nych au­to­rów – np. Oj­ców Koś­cio­ła jak Grze­gorz z Ny­sy, lu­dzi z Wie­ków Ciem­nych jak Be­da Czci­god­ny, z koń­ca śred­nio­wie­cza jak Mi­ko­łaj z Ku­zy, czy przejś­cio­wych mię­dzy Kar­tez­ju­szem a New­to­nem. Na tym os­tat­nim hi­sto­ria się u­ry­wa, ale au­tor za­po­wia­dał II tom (przy krót­kim wy­wia­dzie z o­ka­zji 80. urodzin).

Hel­ler na­pi­sał też prze­glą­do­wy ar­ty­kuł o tej te­ma­ty­ce do an­glo­ję­zycz­nej En­cy­klo­pe­dii Na­u­ki i Re­li­gii. Wspom­niał mi o­so­biś­cie, że właś­nie to go za­in­spi­ro­wa­ło do prze­stu­dio­wa­nia te­ma­tu głębiej.

Po­le­cam lu­dziom, któ­rzy ma­ją czas na ta­kie cie­ka­wostki.

Ko­lej­na cie­ka­wost­ka, tro­chę jak „U­chwy­cić prze­mi­janie”.

Au­tor ba­da wza­jem­ne wpły­wy ge­o­me­trii i fi­lo­zo­fii oraz te­o­lo­gii. Wy­ka­zu­je się wiel­ką e­ru­dy­cją, się­ga­jąc do bar­dzo ma­ło zna­nych au­to­rów – np. Oj­ców Koś­cio­ła jak Grze­gorz z Ny­sy, lu­dzi z Wie­ków Ciem­nych jak Be­da Czci­god­ny, z koń­ca śred­nio­wie­cza jak Mi­ko­łaj z Ku­zy,...