Pozycja ta jest obowiązkowa dla każdego odważnego człowieka, w którego sercu głód prawdy dominuje nad strachem, konformizmem i ideą naiwnego życia zatopionego w kłamliwej atmosferze świętego spokoju.
Aby przystąpić do lektury Archipelagu Gułag należy być właścicielem mocnych nerwów, bo obnażona tutaj prawda, w swej nagiej, niezakłamanej postaci, jest po prostu przerażająca. To jest prawda o świecie w jakim żyjemy. To jest prawda o naszym bliźnim i o mnie samym.
Jak nisko człowiek upadł, jak bardzo się upodlił?
Upadł bardzo nisko, moralność i wartości którymi ta istota kieruje się w życiu codziennym są antytezą dekalogu, który został wpisany w każde człowiecze serce przez Boga.
Jest to świadome wyparcie się człowieczeństwa i dziedzictwa Królestwa Bożego z powodu tak małych i podłych motywacji, że aż wstyd tutaj o nich mówić.
Owe motywy skłaniające koronę stworzenia do przeistoczenia się w nieczyste zwierzę to przede wszystkim małoduszny strach i obrzydliwa chęć życia bez względu na to kto i ile będzie musiał za to zapłacić.
Owo współczesne, piekielnie nieprawdziwe przekonanie, tak bardzo przyjęte za swoisty dogmat przez tak znaczną większość z nas, iż życie jest NAJWAŻNIEJSZE i że żyć należy za WSZELKĄ cenę, staje się pułapką, potrzaskiem i czarnym lochem, gdzie duma, wielkość, cnota i dusza są mordowane przez człowieka, który miał je w sobie pielęgnować i żywić świętą wiarą by wydać piękne owoce potwierdzające jego człowieczeństwo.
W ciemnej norze zatęchłego lochu strachu o samego siebie, człowiek daje dowód swego upadku, tutaj jego małe życie wydaje owoce zabójczo trujące, których zgnilizna z prędkością huraganu zakaża innych nieimmunizowanych na grzech współbraci.
Jednak ogrom nocy, ta żywa ciemność żywiąca się ludzkim tchórzostwem i małością, mimo że pożera zdecydowaną większość ludzi, nie może pokonać jednostek, których sens istnienia został przez nie lokowany poza tym małym światem. Ich sens istnienia wykracza poza ten światek małości i przemijalności, poza tą haniebną walkę o życie tu na tym pełnym sromoty wygnaniu.
To oni ratują siebie i innych, rzucając jasne światło na drogę, która jest jedyną drogą ucieczki przed prawdziwą zagładą.
Każdy, o ile chce, może na nią wejść i kroczyć tą drogą krzyża.
Sołżenicyn daje budujące świadectwo własnej przemiany, prezentuje wnikliwą analizę kondycji człowieka i dogłębne zrozumienie tajemnicy deprawacji większości i świętości, która jest udziałem jedynie nielicznych jednostek.

Pozycja ta jest obowiązkowa dla każdego odważnego człowieka, w którego sercu głód prawdy dominuje nad strachem, konformizmem i ideą naiwnego życia zatopionego w kłamliwej atmosferze świętego spokoju.
Aby przystąpić do lektury Archipelagu Gułag należy być właścicielem mocnych nerwów, bo obnażona tutaj prawda, w swej nagiej, niezakłamanej postaci, jest po prostu przerażająca....