„Misja Ivy” to tytuł, który od razu wpadł mi w oko. Nie do końca też rozumiem, dlaczego tak się stało. Może to zasługa okładki albo samego opisu. Jakby na to nie patrzeć, lektura jest bardzo intrygująca, nie ważne czy trzyma się już ją w ręku, czy dopiero po raz pierwszy się ją ujrzało. To jedna z tych pozycji, która przemawia do nas „Weź mnie! I przeczytaj natychmiast!”. Pokusa jest na tyle silna, że nie sposób jej się oprzeć. Ale czy jej wnętrze jest warta zachodu, aby zawracać sobie nią głowę?

Szesnastoletnia Ivy zmierza ku swojemu przeznaczeniu. Za chwile zostanie żoną swojego śmiertelnego wroga. A co gorsza nie może się z tego wycofać – takie jest prawo. Co roku synowie wygranych żenią się z córami przegranych. Wraz z małżeństwem rozpoczyna się drugi etap przeznaczenia dziewczyny. Po cichu i bezwzględnie musi zabić syna prezydenta, czyli swojego męża. Nadchodzi czas rewolucji, koniec dyktatury i wolność wyboru. Ale czy wszystko pójdzie zgodnie z planem?
Jedyną osobą, która może zmienić plany i pokrzyżować wszystko jest Ivy… Tylko, co może popsuć misternie ułożony plan, do którego była przygotowywana od dziecka? A może wszystko, co jej mówiono i czego ją uczono, to jedno wielkie kłamstwo?
Kto tu jest aktorem, a kto tyranem?

Która to już książka z kolei przedstawiająca, jak będzie wyglądał świat za kilkadziesiąt – kilkaset lat. Ostatnimi czasami, to temat dosyć popularny, a pisarze prześcigają się aby ich książka zyskała popularność. Mogło by się wydawać, że temat jest już wyczerpany, zbyt oklepany i nie można wnieść nic nowego, co by zachęciło potencjalnego czytelnika. Nic bardziej mylnego. Każdy fan antyutopii, z miejsca pokocha tę pozycję. Powieść zachwyca swoją oryginalnością, koniec z utartymi schematami. A czytelnik porwany w macki tej historii, nie będzie mógł się od niej oderwać. A kiedy znajdzie się na ostatniej stronie, będzie żałował, że to już koniec. W moim przypadku, tak właśnie było.

Życie Ivy, nie należało do dosyć łatwych. Cały czas próbowała zasłużyć na miłość swojego ojca. Wraz z siostrą trzymane były w odosobnieniu, aby rodzinne plany, przez przypadek nie trafiły do niepowołanych rąk. Niestety, w tym wszystkim był jeden problem. Bardzo różni się od swojej siostry, która odziedziczyła charakter po ojcu. Ivy jest ich całkowitym przeciwieństwem. Jej temperament i niewyparzony język, nie raz sprowadziły na nią kłopoty. Nie jest też wyrachowana i bezwzględna, ma także uczucia i serce, które jakby się wydawało, ojciec i siostra ich nie mają. Oni kierują się tylko jednym – zemstą.

Autorka wykreowała, ciekawą wizję przyszłości. Nie jest ona tak okrutna, jak w innych powieściach, ale też nie jest usłana różami. W zależności, pod którym kontem się patrzy na tę wizję, w pierwszym momencie widzimy harmonie i ład, a także spiskowców, którym nie podobają się obecne rządy. Przyglądając się dalej widzimy jak główny bohaterka ewoluuje, a Bishop odkrywa po kawałeczku swoją prawdziwą naturę. Wszystko to wprowadza dodatkowe komplikacje, nic nie jest proste, wszystko się gmatwa. A dzięki temu, historia staje się nietuzinkowa, nieprzewidywalna i o wiele ciekawsza. Ponadto wątkiem podrzędnym jest tutaj romans. Mało kiedy się spotyka książki młodzieżowe, które nie mają utartych schematów. A w tym przypadku, nic nie jest „takie jak zawsze- oklepane”. Choć nie powiem, gorąco kibicowałam temu uczuciu.

Tak naprawdę nie mam do czego się przyczepić. Analizując całą powieść, nie znalazłam momentów, do których mogłabym się przyczepić. Autorka wyprowadziła mnie w pole. I tak naprawdę już nie wiem kto tu jest prawdziwym czarnym charakterem. Nie umiem się opowiedzieć po żadnej stronie. Dawno nie widziałam tak szczegółowo dopracowanej historii. Genialni bohaterowie, którzy są naprawdę mocną stroną lektury, ciekawa wizja i manipulacje, które wprowadzają wielki mętlik. Mało tego w pewnym momencie łzy mi się pchały do oczu, nie umiałam utrzymać na wodzy swoich emocji. A zakończenie, wprowadziło mnie w osłupienie. Mało brakowała, a rwałabym włosy z głowy. To był najboleśniejszy cios dla czytelnika, zakończyć to w takim momencie. Brak mi słów.


Moja ocena: 9/10

„Misja Ivy” to tytuł, który od razu wpadł mi w oko. Nie do końca też rozumiem, dlaczego tak się stało. Może to zasługa okładki albo samego opisu. Jakby na to nie patrzeć, lektura jest bardzo intrygująca, nie ważne czy trzyma się już ją w ręku, czy dopiero po raz pierwszy się ją ujrzało. To jedna z tych pozycji, która przemawia do nas „Weź mnie! I przeczytaj natychmiast!”....