Ciąg dalszy syntezy wcześniejszych tekstów. Z tekstu wynika że wiele poprzednich zostało utraconych lub czasowo zagubionych. Tekst pisany Już po wystąpieniu niewoli babilońskiej. Zaczyna się na Salomonie i kończy na Cyrusie. Wiele postaci królewskich mam wrażenie że pojawiło się z tekstów, które nie są w kanonie Starego testamentu.

Ciąg dalszy syntezy wcześniejszych tekstów. Z tekstu wynika że wiele poprzednich zostało utraconych lub czasowo zagubionych. Tekst pisany Już po wystąpieniu niewoli babilońskiej. Zaczyna się na Salomonie i kończy na Cyrusie. Wiele postaci królewskich mam wrażenie że pojawiło się z tekstów, które nie są w kanonie Starego testamentu.

Nie ma sensu odnosić się do stylu i samej opowieści z tej księgi bo pod kątem twórczości dalej niski poziom, a sama historia pokoleń Dawida nudna i płytka. Ważniejszy jest raczej przekaz płynący z tej księgi, co prawdopodobnie wpłynęło na tak wysokie oceny. Oczywiście gdyby autorem był np. Stephen King to książka ta została by zjechana i zapomniana na zawsze, ale z racji, że to Księga religijna to 10/10.

Opis dziejów kolejnych potomków Dawida to raczej tło bo cały czas płynie jeden przekaz - wszystko będzie dobrze jeśli będziecie wychwalać me imię, stawiać mi złote ołtarze i zabijać masę zwierząt jako ofiary całopalne na moją cześć. Godny pożałowania pokaz bufonady. Nie, że macie być dobrymi, szanującymi się ludźmi czy coś w tym stylu. Rozumiem, że to takie ultra metaforyczne przesłanie o tym, jak bez Boga jest ciężej. Może gdyby nie był takim beznadziejnym "władcą" to nie musiał by karać śmiercią ludu Izraela, który odchodzi od niego za każdym razem jak tylko "odwróci głowę", a jedyne co ich na powrót nawraca to strach przed śmiercią z "ręki" Boga. Jeśli to jest ten wyznacznik moralny, na którym opiera się największa religia na Ziemi to nie wróży to dobrze. Nic dziwnego, że ludzie wierzący otrzymując pytanie odnośnie czegokolwiek ze starego testamentu wiją się z odpowiedziami. Sam nie wiem jak mógłbym wybronić "dzieła", którego nie dość, że prawdopodobnie nie przeczytałem to jeszcze nie stawia w dobrym świetle mojej religii i mojego Boga. Całe szczęście to nie mój problem.

Główne i praktycznie jedyne przesłanie z niej płynące, przewija się przez każdą z wcześniejszych Ksiąg, ale widocznie tamte ludy były tak nie rozumne, że trzeba było jeszcze temu konkretnemu przesłaniu poświęcić całą odrębną Księgę. Tylko w takim razie jak one rozumiały te wszystkie metafory. Coś tu się nie klei.

P.S. a najlepszy fragment ".. rozchorował się Asa na nogi i cierpiał bardzo, jednakże nawet w swej chorobie szukał nie Pana, lecz lekarzy.". Dobrze, że w obecnych czasach, ludzie wierzący w większości obok modlitwy również jeszcze korzystają z wiedzy specjalistów.

Nie ma sensu odnosić się do stylu i samej opowieści z tej księgi bo pod kątem twórczości dalej niski poziom, a sama historia pokoleń Dawida nudna i płytka. Ważniejszy jest raczej przekaz płynący z tej księgi, co prawdopodobnie wpłynęło na tak wysokie oceny. Oczywiście gdyby autorem był np. Stephen King to książka ta została by zjechana i zapomniana na zawsze, ale z racji,...