"Zabijemy albo pokochamy" to relacja z podróży Pani Anny Wojtachy po Rosji. Autorka przedstawia ją za pomocą obrazów miesc i portretów zwykłych ludzi. Dlaczego? Odpowiedż zawiera się w następujących słowach Pani Anny: "Co twarz, to portret, myślę i wyobrażam sobie, jakie zdjęcia mogłabym im zrobić". Każdy z bohaterów jest dla Niej ikoną współczesnej Rosji. Są wśród nich towarzysze podróży koleją, roztaczający nad nią parasol ochronny. Jest Oficer Specnazu i jego współpracownicy. Były żołnierz, z odciśniętym na duszy piętnem wojny i jego matka, ciężko pracująca, wybaczająca mu alkoholizm, bo przecież go kocha. Czeczeński uchodźca z innym jeszcze doświadczeniem wojny i współczesnej Rosji. Emigrantka - chyba wbrew woli, żona Niemca, tęskniąca za Rosją. Oni i inni. Czym kierowała się Autorka wybierając bohaterów. Wyjaśnia we wstępie: "interesuje mnie człowiek w sytuacji ekstremalnej, człowiek stojący na rozdrożu i zastanawiający się, którą drogą dalej iść, człowiek mający świadomość, że ten wybór pociągnie za sobą potężne i czasem nieodwracalne konsekwencje".
Opowieść o nich jest realistyczna, czasami szczera do bólu. Otwierają swoje serca przed Panią Anną, która nie ma oporów, aby dosiąść się, zagadać, wspólnie wypić wódkę. Czują, że ich nie ocenia. Może nie ze wszystkim się zgadza, nie wszystko akceptuje, lecz ich nie ocenia. I nawet, jeśli trochę denerwuje ich swoją gadatliwością, stawianiem trudnych pytań, pakowaniem się w kłopoty, to są zauroczeni jej swojskością, autentyzmem. Ufają ją i lubią. A może coś więcej...

"Zabijemy albo pokochamy" to relacja z podróży Pani Anny Wojtachy po Rosji. Autorka przedstawia ją za pomocą obrazów miesc i portretów zwykłych ludzi. Dlaczego? Odpowiedż zawiera się w następujących słowach Pani Anny: "Co twarz, to portret, myślę i wyobrażam sobie, jakie zdjęcia mogłabym im zrobić". Każdy z bohaterów jest dla Niej ikoną współczesnej Rosji. Są wśród nich...