Pozwala zagłębić się w istotę bytu, a w niejednym momencie zachęca do tego by przerwać czytanie i pogrążyć się w niezwykle esencjonalnych, trafnych cytatach. Treść książki obfituje w bogactwo filozoficzne- autor umiejętnie wplata je w fabułę, a cytaty stanowią prawdziwe warte zapamiętania perełki. O treści można by pisać wiele, ale od akcji istotniejsza jest tutaj wyrafinowana kompozycja wyborów, przypadków i profili psychologicznych bohaterów w połączeniu z konsekwencjami podjętych decyzji i rzutującym na całokształt tłem historycznym. Autor wiele uwagi poświęcił bogatym charakterystykom bohaterów z których najbardziej zaintrygowała mnie Sabina i jej kolejne ucieczki w których odnalazłam cząstkę własnej osobowości. Właściwie z każdej strony emanują różnorodne przemyślenia, które za pomocą postaci autor próbuje nam przedstawić w formie światopoglądów które ulegają zmianom na przestrzeni czasu i różnorodnych wydarzeń. Szczególnie spodobały mi się fragmenty w których Milan Kundera zagłębia się w istotę kiczu, który określa jako ,,stację tranzytową pomiędzy bytem a zapomnieniem". Oby jego książki nie zamienić w kicz streszczając ją do uogólnionej tezy czy kwintesencji - byłoby to ogromną szkodą ponieważ kolejne kolejne strony zasługują na nieśpieszne smakowanie słów i rozkoszowanie się nimi.

Pozwala zagłębić się w istotę bytu, a w niejednym momencie zachęca do tego by przerwać czytanie i pogrążyć się w niezwykle esencjonalnych, trafnych cytatach. Treść książki obfituje w bogactwo filozoficzne- autor umiejętnie wplata je w fabułę, a cytaty stanowią prawdziwe warte zapamiętania perełki. O treści można by pisać wiele, ale od akcji istotniejsza jest tutaj...