Książka została napisana kilka lat po tym, gdy autor udał się do Chin. Chin nowych, nieznanych, pełnych sprzeczności, bo dopiero od niedawna była możliwość samodzielnego zwiedzania tego wiekowego kraju. Pewnie sam autor nie wierzył w to, jak szybko Chiny będą w stanie dogonić a następnie przegonić światową gospodarkę. Tak szczerze, to jest jedyny minus tej książki. Jest po prostu nieaktualna.

Jako przykład – gdy Colin Thubron rozpoczął swoją samotną podróż, metro w Pekinie miało tylko 2 linie dostępne do użytku służbowego. Trzydzieści lat później posiada już 18 linii i łączy 319 stacji.

Pomimo tego książka zachowała swój urok. Pozwala dojrzeć jakie było wówczas myślenie Chińczyków, którzy stopniowo otwierali się na świat. Krok po kroju poznają wiodące kraje, rozróżniają Anglię i Amerykę. Dążą do nauki języków, zwiedzania i poznawania, oddalają się od wielbienia komunizmu.

Autor podczas swojej wyprawy skupia się nie tylko na głównych miastach, lecz przede wszystkim na wsi, świątyniach i prostych ludziach. To z nimi podróżuje w pociągu, autokarze. To u nich śpi i z nimi rozmawia. Idealnie pokazuje problemy ówczesnego człowieka dalekiego wschodu.

Książka idealna do zwiedzania „palcem po mapie” oraz małą pomocą Google street view. :)

Książka została napisana kilka lat po tym, gdy autor udał się do Chin. Chin nowych, nieznanych, pełnych sprzeczności, bo dopiero od niedawna była możliwość samodzielnego zwiedzania tego wiekowego kraju. Pewnie sam autor nie wierzył w to, jak szybko Chiny będą w stanie dogonić a następnie przegonić światową gospodarkę. Tak szczerze, to jest jedyny minus tej książki. Jest po...