No i to już koniec podróży. Czerpałam wiele z każdej części, ale wydaje mi się, że "Pani Jeziora" wywoływała u mnie najbardziej skrajne emocje. Od szczerego śmiechu do płaczu. Jest to moim zdaniem niesamowite.

Całość utrzymana w tym samym stylu. Akcja jest bardziej skomplikowana niż wcześniej. Łatwo było się pogubić, czy to jest czyjeś opowiadanie, czy to dzieje się w momencie gdy czytamy. Wątki były bardzo rozbudowane. Rozumiem, że Andrzej Sapkowski chciał zakończyć wątki bohaterów poznanych, a może jednocześnie zapomnianych, z wcześniejszych części. Miło było się dowiedzieć, ale przez wątki poboczne brakowało mi głównych bohaterów. Odjęłam również jedną gwiazdkę, bo przebieg wojny był za długi. Szczerze przyznam, że trochę mnie to znudziło.

Nie ważne bohaterowie drugoplanowi, watki poboczne, czy tematy, które mnie nie interesują. Najważniejsi są główni bohaterowie i wzruszyłam się gdy ich losy na nowo się spotkały po długiej rozłące. To było raczej oczywiste, dlatego nie uważam tego za spoiler ;)

Nie żałuję żadnej przeczytanej części. Nie potrafię ocenić, która podobała mi się najbardziej. Przyznam, że podziwiam wyobraźnię autora i jestem mu wdzięczna za tak dobre książki, które umilały mi wiele chwil :)

No i to już koniec podróży. Czerpałam wiele z każdej części, ale wydaje mi się, że "Pani Jeziora" wywoływała u mnie najbardziej skrajne emocje. Od szczerego śmiechu do płaczu. Jest to moim zdaniem niesamowite.

Całość utrzymana w tym samym stylu. Akcja jest bardziej skomplikowana niż wcześniej. Łatwo było się pogubić, czy to jest czyjeś opowiadanie, czy to dzieje się w...