Osobiście tom drugi pochłonął mnie znaczniej niż pierwszy. Zdaję sobie sprawę, że poza tymi 600 przeczytanymi stronami nie znam Geralta zbyt dobrze, lecz odnoszę wrażenie, jakbym znała go i jego nietypowe nazwijmy to przygody, od lat. Nigdy nie byłam i nadal nie jestem fanką fantasy. Wyjątek poczyniłam dla pewnego rodzaju klasyki naszego polskiego dobytku w literaturze. Nie dziwię się Panu Sapkowskiemu, że ubolewa on nad faktem większej popularności gry, niżeli oryginalnego spisu dziejów wiedźmina. Seria książek zdecydowanie zasługuje na większy poklask.
Opowieści o Białym Wilku zarażają, nie tylko przemyśleniami i inteligentnie osadzonymi morałami, osobiście w pewnym stopniu wchłonęłam pewien sposób wysławiania się i slangu ;) .
Miecz przeznaczenia ma dwa ostrza, jednym jesteś ty- więc jeśli zastanawiasz się jeszcze nad rozpoczęciem przygody z Geraltem, a trafiłeś na moją wypowiedź- wiedz, że przeznaczenie istnieje.

Osobiście tom drugi pochłonął mnie znaczniej niż pierwszy. Zdaję sobie sprawę, że poza tymi 600 przeczytanymi stronami nie znam Geralta zbyt dobrze, lecz odnoszę wrażenie, jakbym znała go i jego nietypowe nazwijmy to przygody, od lat. Nigdy nie byłam i nadal nie jestem fanką fantasy. Wyjątek poczyniłam dla pewnego rodzaju klasyki naszego polskiego dobytku w literaturze. Nie...