Niedawno obejrzałam film ,,Syberiada Polska" i naszła mnie ochota na poszerzenie wiedzy na temat Syberii i losów zasłanych tam Polaków. Pełna nadziei zabrałam się więc za ,,Niezwyciężonych".

Akcja dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych - podczas II wojny światowej i po jej zakończeniu. W czasie wojny główne role pełnią członkowie rodziny Kaczorowskich. Artur, młody lekarz, jest członkiem AK i walczy w partyzantce, gdy jego ciężarna żona i ojciec zostają wywiezieni na wschód. Natomiast po wojnie poznajemy komunistę Roszkowskiego, który przybywa do Anglii, by jako szpieg rozpracować i zniszczyć emigracyjny rząd Polski. Dowiadujemy się też o dalszych losach rodziny Kaczorowskich.

Muszę przyznać, że liczyłam na świetną, poruszającą, wzruszająca powieść, która wzbogaci moją wiedzę. I trochę się rozczarowałam. Początkowo ciężko było mi się przyzwyczaić do stylu autora. Jest dosyć ,,oficjalny" jak na powieść fabularną, ale jednocześnie zbyt artystyczny dla książki dokumentalnej. Bohaterowie byli słabo nakreśleni. Owszem, ciekawie jest, gdy historia rozgrywa się w kilku miejscach i z kilku punktów widzenia, ale tutaj negatywnie wpłynęło to na mój odbiór. Rozdziały są krótkie i opisują zazwyczaj jedno wydarzenia, potem jest szybkie przejście gdzie indziej. Przez to nie mogłam zbyt dobrze poznać bohaterów i wczuć się w ich sytuację. Żadnego nie polubiłam, nikt mnie nie irytował, wszyscy byli mi obojętni. Książka miała pokazać koszmar wojny i okupacji sowieckiej oraz okrutne traktowanie polskich patriotów po wojnie, ale Żamojdzie nie udało się oddać ducha tych wydarzeń. Samej Syberii też jest bardzo mało, większość zesłańców przebywa w Kazachstanie, który też mógłby stanowić podstawę interesującej opowieści, ale autor nie skupił się na przedstawieniu losów ludzi. Wydaje mi się, że książka miała być wyrażeniem jakiejś idei, to szlachetne, ale w tym wszystkim zabrakło czegoś, co mogłoby intrygować, wstrząsać, czegoś, co nie pozwoliłoby odłożyć książki. Szkoda, bo temat jest ciekawy i ważny.

O minusach już było, teraz powiem o plusach. Przede wszystkim jest nim temat. Powieść nie wywołała we mnie większych uczuć, ale jednak zmusiła do zastanowienia się, jaką tragedię przeżywali Polacy, najpierw oddaleni od kraju i rodziny, a później uznani za zdrajców i pozbawieni praw we własnym kraju. Oczywiste jest, że należy o nich mówić i pamiętać ich. Książkę czyta się dobrze, a pod koniec zaczęła mnie wciągać, choć nie ze względu na to, że polubiłam bohaterów, ale dlatego, że po wojnie akcja potoczyła się naprawdę ciekawie. Trzeba też przyznać, że autor dobrze oddał tęsknotę małżonków Kaczorowskich, spodobała mi się scena odczytywania wiersza Baczyńskiego ,,Wybór"(jednego z moich ulubionych tego poety). W książce pojawiają się postacie autentyczne, takie jak Witold Pilecki czy Krzysztof Kamil Baczyński, jednak nie pełnią dużej roli w opowiadanej historii.

Czy polecam tę książkę? Trudno mi stwierdzić. Sama zaczęłam ją czytać, ponieważ chciałam wyrobić sobie opinię na temat dzieła, które budziło wiele sprzecznych emocji. Na pewno jest to powieść poruszająca ważne tematy, o których trzeba mówić, ale uważam, że jest wiele lepszych książek na temat okupacji sowieckiej, np. ,,I Bóg o nas zapomniał...", ,,Za mało żeby żyć, za dużo żeby umrzeć", a z powieści fabularnych słynna Saga Barbary Rybałtowskiej. Jednak jeśli kogoś interesuje tematyka wojenna, wydaje mi się, że nie zaszkodzi zapoznać się z ,,Niezwyciężonymi".

,,Prawdy nie da się zagrzebać, ona zawsze zmartwychwstanie."

Niedawno obejrzałam film ,,Syberiada Polska" i naszła mnie ochota na poszerzenie wiedzy na temat Syberii i losów zasłanych tam Polaków. Pełna nadziei zabrałam się więc za ,,Niezwyciężonych".

Akcja dzieje się na dwóch płaszczyznach czasowych - podczas II wojny światowej i po jej zakończeniu. W czasie wojny główne role pełnią członkowie rodziny Kaczorowskich. Artur, młody...