Sięgnęłam po tę powieść, bo zaciekawiła mnie postać tytułowego bohatera, Sylasa, który jest mało znaną postacią biblijną. Miałam pewne obawy, gdyż moje poprzednie spotkanie z prozą pani Rivers ("Chata w dolinie") nie było udane. Niestety, i tym razem poczułam się rozczarowana...

Autorce na pewno nie można odmówić znajomości Biblii i historii. Powieść przedstawia Sylasa jako ucznia, który towarzyszy apostołom, głosi nauki Chrystusa i spisuje je na prośbę wiernych. Jego życie to burzliwa wędrówka i wewnętrzna metamorfoza.
Problem w tym, że dylematy i wybory bohatera, który w wielu fragmentach staje się narratorem, pokazane zostały w sposób zbyt łopatologiczny. Zabrakło mi tu głębi doznań, dojrzałych opisów przeżyć wewnętrznych, wyrazistości.

Całość napisana jest prosto i komunikatywnie, co w przypadku literatury pięknej może być zaletą, ale może też być wadą, jeśli styl i narracja za bardzo zbliżają się do języka podręczników. A tak właśnie jest w przypadku "Sylasa".
Do wspaniałości, o której mowa na okładkowej recenzji, jest tej książce daleko.

Przeczytałam szybko, ale bez emocji i bez zachwytu.

Sięgnęłam po tę powieść, bo zaciekawiła mnie postać tytułowego bohatera, Sylasa, który jest mało znaną postacią biblijną. Miałam pewne obawy, gdyż moje poprzednie spotkanie z prozą pani Rivers ("Chata w dolinie") nie było udane. Niestety, i tym razem poczułam się rozczarowana...

Autorce na pewno nie można odmówić znajomości Biblii i historii. Powieść przedstawia Sylasa...